Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 300
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
poglądem próbuje on go obalić, dostrzegli jego niepowodzenie w tym, co zniweczyło jego wysiłki. Jego drugą porażką na tej konwencji była agitacja na rzecz Złotego Wieku w miejsce pracy ochotniczej [Złoty Wiek to czasopismo wydawane przez Towarzystwo w latach 1919-1937, adresowane do szerokiego kręgu odbiorców, zastąpione dzisiaj przez Obudźcie się – przypis tł.]. Tak więc jego zabiegi, pokazane w typie przez niepowodzenie Gehaziego w obudzeniu dziecka, okazały się porażką. Raport Gehaziego o porażce (w. 31) jest typem jego faktycznego (nie słownego, na co nie pozwalała mu jego pycha) przyznania się do porażki w próbie obudzenia ruchu publicznego świadectwa Towarzystwa.
(50) Znany nam jest fakt, wspomniany już w akapicie 12, że w typach składających się z wielu epizodów jeden akt musi zostać zakończony, zanim rozpocznie się następny, lecz w antytypach składających się z wielu epizodów zwykle tak nie jest. Z reguły następne antytypiczne epizody rozpoczynają się przed zakończeniem tych poprzednich. Jest tak w obecnie omawianym przypadku. Podczas gdy J.F.R. w trakcie lata roku 1919, aż do końca konwencji w Cedar Point we wrześniu 1919, bezskutecznie próbował ożywić ruch publicznego świadectwa Towarzystwa, wysiłki antytypicznego Elizeusza, rozpoczynające się po tym, gdy J.F.R. rozpoczął już swe próby, lecz ich nie dokończył, przynosiły skutek w czasie tego lata aż do końca konwencji w Cedar Point. Ta jego działalność pokazana jest w wersetach 33-35. Przez przybycie Elizeusza do domu Szunamitki i zastaniu martwego dziecka na jego łóżku werset 32 pokazuje, że antytypiczny Elizeusz obracał się wśród popierających zwolenników Towarzystwa w ich sferze istnienia i działania oraz że dostrzegał ruch publicznego świadectwa jako nieposiadający życia, chociaż spoczywający na jego naukach (łóżku). Wejście Elizeusza do pokoju (w. 33) przedstawia odłączenie się przez antytypicznego Elizeusza w celu zajęcia się takimi sprawami jego urzędu, które dotyczyły odnośnej działalności – modlitwą, medytacjami, planowaniem