Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 160
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
Nowy pogląd J.F. Rutherforda w oczywisty sposób zaprzecza tym wersetom na temat zwierzchności.
(5) Efez. 4:4: „Jest jedno Ciało”. Ciało to składa się z wiernych świętych Boga i z nikogo innego. To ciało istniało, zanim pojawiło się W.T.B.&T.S.; zatem W.T.B.&T.S. nie może być tym jedynym Ciałem Chrystusa. Poza tą uwagą twierdzenie J.F. Rutherforda, pociągające za sobą myśl, że nieurzędowi członkowie Towarzystwa są Ciałem Chrystusa, oznacza, że wszyscy w Towarzystwie należą do wybranych i że nikogo z wybranych nie ma poza nim, czego z pewnością nie chciałby on bronić i co jest oczywiście nieprawdą. Wydaje się nam, że niektórzy zwolennicy Towarzystwa należą do wybranych, niektórzy do Wielkiej Kompanii, niektórzy do Młodocianych Godnych, niektórzy do usprawiedliwionych, a niektórzy do hipokrytów, tak jak było to w kościele nominalnym, zanim wszyscy wybrani zostali zapieczętowani na czołach i wyszli „z niego”. Jego twierdzenie, że nieurzędowi członkowie Towarzystwa należą do Maluczkiego Stadka, o którym on twierdzi, że jest antytypicznym Elizeuszem, jest sprzeczne z tym wersetem.
Pismo Święte nie stosuje wobec prawdziwego Chrystusa symbolu Głowy i Ciała w sposób, w jaki czyni to J.F. Rutherford. Gdy klasa Chrystusa jako całość jest przedstawiona w symbolu Głowy i Ciała, jest ona pokazana przez jednego człowieka, tj. „jednego nowego człowieka” (Efez. 2:15), „męża doskonałego” (Efez. 4:13), a nie przez dwóch mężów. I tak, Izaak, Józef, Mojżesz, Aaron itp. są pojedynczo używani jako reprezentacja Głowy i Ciała. Gdy mówi się o klasie Chrystusa oddzielnie jako dwóch częściach jednego Ciała, zauważamy, że Jezus i Kościół są kolejno reprezentowani przez mężczyznę i kobietę, np. Izaaka i Rebekę, Józefa i Asenatę, Mojżesza i córkę Jetro itd. (Efez. 5:22,23). Gdy użyci są dwaj mężczyźni, chodzi o dwie klasy lub dwa systemy (z wyjątkiem przypadków, w których chodzi o indywidualne