Epifaniczny tom 4 – rozdział 7 – str. 411
Pytania dotyczące Młodocianych Godnych
branie udziału w Wieczerzy Pańskiej. Powtarzamy podaną powyżej myśl, że przez chrzest w wodzie nie powinni oni symbolizować śmierci z Chrystusem, tak jak nie powinni jej symbolizować w Pamiątce. Wobec tego ktoś może zapytać, na jakiej podstawie opowiadamy się za chrztem w wodzie dla nich? Odpowiadamy, że czynimy to dlatego, że ich typy praktykowały jego typ – obrzezanie (1Moj. 17:12, 13, 23, 27). Przed daniem Zakonu obrzezanie było znakiem, symbolem związku z Przymierzem Abrahamowym (1Moj. 17:10, 11, 13, 14). Obrzezani byli nie tylko Izaak i Ismael, lecz także cały dom Abrahama płci męskiej – czy to urodzeni na służbie u niego, czy też kupieni jako cudzoziemcy. Izaak przedstawia duchowy Izrael, a Ismael – Izrael cielesny (Gal. 4:22-31). Ta część domu Abrahama, która urodziła się w jego domu, wydaje się przedstawiać innych, którzy wraz z antytypicznym Abrahamem odnoszą korzyści poprzez Przymierze Abrahama, tj. Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych. Natomiast ci z jego domu, którzy zostali kupieni za pieniądze jako cudzoziemcy, wydają się reprezentować klasę restytucyjną. Zatem typy Młodocianych Godnych były poddawane fizycznemu obrzezaniu, typowi chrztu w wodzie. Ich antytypy w Wieku Ewangelii powinny zatem poddawać się antytypowi obrzezania – chrztowi w wodzie. Obrzezanie serca, jakie przeszli Abraham, Izaak, Ismael i dom Abrahama, jest typem obrzezania serca, jakie przechodzą ich antytypy. Obrzezanie ciała, jakiemu poddawani byli niektórzy z nich, na Wiek Ewangelii symbolizuje natomiast chrzest w wodzie, jaki przechodzą ci będący ich antytypami. Przyjmujemy więc myśl naszego Pastora, który powiedział, że po zakończeniu spładzania z Ducha poświęcający się w dalszym ciągu powinni symbolizować swe poświęcenie przez zanurzenie w wodzie.
(7) Pytanie: Wiara Starożytnych Godnych była im przypisywana za sprawiedliwość, a oni sami uważani byli przez Boga za przyjaciół, którzy jako tacy mieli przystęp do Niego. Czy