Epifaniczny tom 4 – rozdział 7 – str. 419
Pytania dotyczące Młodocianych Godnych
dokończyć swego dzieła na nich, niż okazać się niewiernymi swym ślubom poświęcenia. Innymi słowy, muszą oni posiadać ducha, który byłby wierny aż do śmierci, nawet jeśli w każdym pojedynczym przypadku nie wejdą oni w stan śmierci; w przeciwnym razie nie przeszliby pomyślnie swej próby. Być może w przyszłości będziemy w stanie podać na ten temat coś bardziej konkretnego niż obecnie, ponieważ w miarę postępu światła możemy w tej sprawie otrzymać go nieco więcej.
(17) Pytanie: Czy właściwym jest stwierdzenie, że skoro skończyło się spładzanie z Ducha do wysokiego powołania, Młodociani Godni mogą uzyskać usprawiedliwienie tymczasowe tylko przez poświęcenie?
Odpowiedź: Ponieważ usprawiedliwienie tymczasowe przez cały Wiek Ewangelii było uzyskiwane w chwili okazania wiary w Jezusa, po przeżyciu pokuty przed Bogiem; i ponieważ nie znamy żadnego wersetu, który uczyłby o odejściu od tej procedury w przypadku kogokolwiek, bezpiecznie będzie trzymać się myśli wyrażonej w Biblii, dotyczącej procesu, poprzez który wszyscy – łącznie z Młodocianymi Godnymi – dostępują usprawiedliwienia tymczasowego, to jest przez przyjęcie Jezusa jako swego Zbawiciela, po okazaniu pokuty przed Bogiem. Fakt, że oni się poświęcają kładzie jednak na ich tymczasowym usprawiedliwieniu pieczęć i gdy okazują się wierni, nie pozwala im utracić go, jak to jest w przypadku tych, którzy się nie poświęcają (Rzym. 4:11).
(18) Pytanie: Czy właściwym jest twierdzenie, że niektórzy z tych, którzy poświęcili się po roku 1881 a przed 1914, zostali umieszczeni w klasie Młodocianych Godnych, ponieważ nie było wtedy wolnych miejsc w Maluczkim Stadku, a następnie niektórzy z nich przez spłodzenie z Ducha zostali przyjęci do wysokiego powołania, by wypełnić tam wolne miejsca, natomiast inni pozostali w klasie Młodocianych Godnych i wciąż do niej należą?
Odpowiedź: Tak, tak właśnie rozumiemy ten temat, jak wyjaśnił go nasz drogi Pastor w P 2, 235, P 3, 205-225 oraz P 6,