Epifaniczny tom 4 – rozdział 7 – str. 452
Pytania dotyczące Młodocianych Godnych
poświęcenia, w usprawiedliwieniu tymczasowym Bóg tymczasowo patrzy na taką jednostkę tak, jak gdyby zasługa Jezusa została za nią przypisana, by uczynić ją odpowiednią do zajęcia się nią przez Boga w celu doprowadzenia jej do poświęcenia. To właśnie z tego powodu usprawiedliwienie to nazywamy usprawiedliwieniem tymczasowym. Nie jest ono udzielane jako dzieło skończone, lecz jedynie w celu umożliwienia danej osobie sposobności uzyskania od Pana takich doświadczeń w Jego opatrzności oraz pomocy z Jego Słowa, które mogą doprowadzić taką jednostkę do poświęcenia. Jeśli poddaje się ona pomocy ze strony opatrzności Pana oraz naukom Boskiego Słowa, poświęca się i w ten sposób jej usprawiedliwienie (gdy Maluczkie Stadko nie było jeszcze skompletowane) zostaje ożywiane przez przypisanie przez Chrystusa Jego zasługi na jej rzecz oraz przez rzeczywiste przebaczenie przez Boga jej grzechów i przypisanie jej sprawiedliwości Chrystusa, tuż przed spłodzeniem takiej jednostki z Ducha przez Boga. Niczyje usprawiedliwienie nie jest już ożywiane, ponieważ z powodu osiągnięcia pełnej liczby wybranych nie następuje już spładzanie z Ducha; ożywianie usprawiedliwienia nie jest więc już potrzebne. Z tego powodu przed swym poświęceniem Młodociani Godni traktowani są tylko z punktu widzenia usprawiedliwienia tymczasowego. Gdy się poświęcają, realizują cel swego usprawiedliwienia tymczasowego bez rzeczywistego przypisywania zasługi Chrystusa, a w rezultacie bez spłodzenia z Ducha. Stwierdzamy więc, że ich usprawiedliwienie nie jest ożywione, lecz jest jedynie tymczasowe, ponieważ zasługa Chrystusa w rzeczywistości nie jest za nich przypisywana.
(55) Pytanie: Czy modlitwy Młodocianych Godnych muszą być zanoszone przez Jezusa, czy też posiadają oni taką samą relację społeczności z Bogiem, jaką posiadali Starożytni Godni?
Odpowiedź: Jeśli chodzi o Jezusa, obydwie klasy w duchu modlą się w ten sam sposób, z następującą różnicą: Starożytni