Epifaniczny tom 4 – rozdział 7 – str. 468
Pytania dotyczące Młodocianych Godnych
Chleb pokładny nie oznacza całej prawdy Biblii ani nawet całej prawdy duchowej. Chleb pokładny, który mógł być spożywany tylko przez kapłanów (jedzenie go przez Dawida było wyjątkiem od tej zasady, częściowo z powodu jego w połowie kapłańskiego charakteru, jako namaszczonego przez Pana, a częściowo dlatego, że był on typem naszego Pastora, który choć pokazany w nim jako namaszczony przez Pana wykonawca, z innego punktu widzenia był kapłanem), jest typem czegoś, co jedynie antytypiczni Kapłani mogli sobie przyswajać, a jest tym wszystko to, co zawiera się w obietnicach Przymierza Sary. Zatem antytypicznym chlebem pokładnym są obietnice Przymierza Sary – te, których Bóg udziela tylko klasie Chrystusa. Stawiający to pytanie nie tylko nie rozumie, czego typem jest chleb pokładny, lecz nie pojmuje również, czego typem jest jego jedzenie. Spożywanie antytypicznego chleba pokładnego nie oznacza rozumienia głębokich rzeczy. Oznacza ono przyswajanie sobie, czynienie własnymi obietnic Przymierza Sary. Ponieważ obietnice te udzielone są wyłącznie antytypicznym Kapłanom, klasie Chrystusa, nikt poza klasą Chrystusa tak naprawdę nie może rościć sobie do nich prawa, przywłaszczać ich sobie jako Boskich obietnic dla niego. Dlatego ani Młodociani Godni, ani nikt inny z klas niekapłańskich nie może spożywać antytypicznego chleba pokładnego. Przymierze Sary, które w swym wąskim znaczeniu składa się z obietnic dla klasy Boskiej, nie jest częścią Przymierza Potwierdzonego Przysięgą należącą do Młodocianych Godnych. Młodocianym Godnym dano ziemskie zarysy Przymierza Potwierdzonego Przysięgą – takie, jakie należały do Starożytnych Godnych. Te części Przymierza Potwierdzonego Przysięgą nie są pokazane w chlebach pokładnych, a przyjmowanie ich dla siebie przez Młodocianych Godnych nie jest antytypem spożywania chlebów pokładnych, ponieważ tylko kapłani mogli je spożywać. Jak już wykazaliśmy, rozumienie przez Młodocianych Godnych głębokich rzeczy wynika z faktu, że są oni poświęceni, a poświęceni zawsze posiadali i zawsze będą posiadali przywilej rozumienia prawdy na czasie. Z tego powodu