Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 324
Młodociani Godni
(4Moj. 1:49-53) od „Izraelitów” do służby przy Przybytku, do którego „Izraelici” nie mogli się zbliżać w celu służenia (w. 51) – z łatwością możemy dostrzec, że na Tysiąclecie są oni typem części Kościoła pierworodnych Wieku Tysiąclecia (w kontraście do Wieku Ewangelii), a nie „zbawionego świata”. Fakt, że „on Sługa” nie mógł tego dostrzec w żadnym wypadku nie świadczy przeciwko niemu, tak jak nie świadczyło przeciwko Jezusowi to, że w czasie pobytu w ciele nie znał czasu Dnia Sądu. Nikt nie może dostrzec prawd, zanim staną się one na czasie, a wyjaśnianie wersetów, zanim staną się one na czasie, nieuchronnie wymaga pewnej korekty, która w odpowiednim czasie następuje. Tak jak wszystkie trzy klasy Lewitów zostały dane Aaronowi i jego synom do służby na rzecz (1) Przybytku i (2) ludu (4Moj. 3:6-8), tak Starożytni Godni, Wielka Kompania i Młodociani Godni będą dani antytypicznemu Aaronowi i jego synom, aby służyli (1) im oraz (2) ludowi, światu ludzkości. Ponieważ te wszystkie trzy klasy Lewitów otrzymały (4Moj. 3:23,29,35) szczególne miejsce wokół Przybytku, odrębne i różne od „Izraelitów” z pozostałych pokoleń, te trzy klasy przedstawiają trzy klasy odrębne i różne od świata ludzkości, którego typem są „Izraelici”.
(11) Izaj. 60:13: „Chwała Libanu [Liban znaczy biały, a jego wiecznie zielone drzewa, chwała Libanu, reprezentuje sprawiedliwych jako antytypicznych Lewitów; Psalm 92:13, 14] do Ciebie przyjdzie [antytypiczni Lewici będą przyprowadzeni do Chrystusa i Kościoła; 4Moj. 3:6-9], jodła [Starożytni Godni], sosna [Wielka Kompania] oraz bukszpan [Młodociani Godni] razem [służąc wspólnie], aby ozdobić miejsce świątnicy Mojej”. Zadaniem Lewitów (4Moj. 3:6-9) było ozdabianie świątyni Pana.
(12) Dan. 3: Ten rozdział opisuje doświadczenia trzech hebrajskich młodzieńców – Szadracha (królewski), Meszacha (gość) oraz Abed-Nego (sługa proroka). R-5755 kol.2 wyjaśnia, że obraz jest typem militaryzmu, któremu pod koniec Wieku lud Boży