PRZYPOWIEŚCI SALOMONA

      Zauważyliśmy, że Dawid w Psalmach czasem reprezentuje Jezusa, niekiedy Kościół, a czasami Jezusa i Kościół, a wskazówką, kogo symbolizuje w każdym przypadku, jest charakter wypowiedzi. Zauważyliśmy też, że w historiach Dawid jest typem klasy Chrystusa oraz dwunastu Apostołów i naszego Pastora jako równoległych wykonawczych wojowników. W 1 i 2 tomie na temat Posłannika Paruzji dokonaliśmy szczegółowej analizy życia Dawida jako typu naszego Pastora w charakterze wojownika. Tak jak różnorodny jest antytyp Dawida, tak różnorodny jest antytyp Salomona (pokojowy). W Księdze Kaznodziei Salomona jest on typem Starożytnych Godnych, a w Pieśniach – uwielbionego Jezusa. Z punktu widzenia kolejnych chronologii w historiach i Przypowieściach reprezentuje on, po pierwsze, 35 członków gwiezdnych Interim; po drugie, Posłannika Epifanii; i po trzecie, Chrystusa w Tysiącleciu, a wszystko to z punktu widzenia budujących nauczycieli wykonawczych. Te trzy antytypy oparte są na Salomonie jako wiernym słudze Boga przedstawionym w 1Król. 1-10 i 2Kron. 1-10. Należy podkreślić, że 2Kronik nie opisuje złych czynów Salomona, podczas gdy 1Król. 11 to czyni. Jest tak dlatego, że dwa pierwsze opisy użyte są do zobrazowania przytoczonych wyżej dobrych antytypów. Od razu możemy zauważyć, że złe uczynki Salomona podane w 1Król. 11 oczywiście nie mogą dotyczyć Chrystusa Tysiąclecia, a przez analogię nie mogą dotyczyć członków gwiezdnych Interim ani Posłannika Epifanii. W swych złych uczynkach, co wynika ze związku z równoległością 2520 lat,

poprzednia strona – następna strona