Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 333
Młodociani Godni
i cierpienia zbawionego świata, Boskie przymioty nagrodzą ich o wiele bardziej niż świat ludzkości. Ten argument, połączony z poprzednim, dowodzi, że staną się oni wyżsi od ludzkich istot.
(28) Żyd. 12:23 (por. z 2Moj. 12:11-13, 21-23, 27; 13:1,2,11-15; 4Moj. 3:40-51) dowodzi, że imiona (usposobienie i natura) wszystkich pierworodnych zapisane są w niebie, tj. że wszyscy oni ostatecznie rozwiną duchowe usposobienie, uzyskają duchowe ciała i w ten sposób będą posiadać duchowe dziedzictwo jako swe własne. 4Moj. 3:40-51 potwierdza, że Gerszonici, razem z Kehatytami i Meraritami, zostali wzięci zamiast pierworodnych Izraela. Zatem Gerszonici, przedstawiający Młodocianych Godnych, są uwzględnieni w liczbie Kościoła pierworodnych Tysiąclecia, lecz nie Wieku Ewangelii, których imiona zapisane są w niebie, co znaczy, że Młodociani Godni rozwiną duchowe usposobienie – uzyskają duchowe ciała i dziedzictwo.
(29) 4Moj. 18:20,23,24 dowodzi, że ani kapłani, ani Lewici nie mieli żadnego dziedzictwa w ziemi. Obejmowało to oczywiście Gerszonitów tak samo jak kapłanów, Kehatytów i Meraritów. Tak jak „on Sługa” sugeruje we wspomnianym powyżej artykule, nieposiadanie żadnego dziedzictwa w ziemi jest typem tego, że antytypy tych czterech klas potomków Lewiego nie będą posiadać dziedzictwa ziemskiego, lecz niebiańskie, to znaczy niebiańskie usposobienie, ciało, dom itd. Zatem Młodociani Godni, jako antytyp Gerszonitów, staną się istotami duchowymi.
(30) 4Moj. 3:23: Położenie Gerszonitów, odrębne i różne od położenia dwunastu pokoleń „Izraelitów”, przedstawia duchowe dziedzictwo Młodocianych Godnych. Podobnie, położenie Kehatytów (4Moj. 3:29), Meraritów (4Moj. 3:35) oraz kapłanów (4Moj. 3:38) – w każdym przypadku odrębne i różne od położenia dwunastu pokoleń „Izraelitów”, świata