Epifaniczny tom 4 – rozdział 5 – str. 349
Młodociani Godni
a usprawiedliwieniem Kościoła Ewangelii, które jest ożywione, ponieważ dochodzi do niego przez rzeczywiste przypisanie poświęconym zasługi Jezusa.
(50) Widzimy więc, że usprawiedliwienie Starożytnych Godnych nie było do życia, co wymaga zadośćuczynienia sprawiedliwości przez rzeczywiste przypisanie zasługi Chrystusa (Rzym. 3:21-26; 5:18,19). Do dzisiaj pozostają oni zatem pod wyrokiem Adamowym. Wszelkie łaski przymierza, jakich Bóg im udzielał, nie anulowały tego wyroku, lecz były im udzielane w harmonii z egzekwowaniem od nich przez Boską sprawiedliwość śmierci Adamowej. Jako Starożytni Godni nie stali oni zatem na próbie do życia. Ich próba była próbą wiary i posłuszeństwa, a począwszy od Abrahama była to próba związana z Przymierzem Łaski (Rzym. 4:13-16; Gal. 3:18). To Przymierze Łaski ani nie ignorowało, ani nie unieważniało wyroku Adamowego, lecz uznawało jego sprawiedliwość i nie kolidowało z jego wykonywaniem. W międzyczasie działało ono wobec nich jako bezwarunkowa obietnica, co było możliwe przez ich usprawiedliwienie tymczasowe (Rzym. 4:13-16), z uwagi na fakt, że pewnego dnia okup miał zadośćuczynić sprawiedliwości i znieść z nich wyrok Adamowy. Bóg postępował z nimi zatem tak, jak uprzejmy strażnik więzienny postępowałby z zacnym skazańcem z uwagi na jego przyszłe, zgodne z prawem uwolnienie. Mógł to czynić w zgodzie ze sprawiedliwością i okupem, pozostawiając ich pod wyrokiem sprawiedliwości, a w międzyczasie udzielać im sposobności manifestowania ich wiary w Niego i wierności Jemu, jako przygotowywanie do ich przyszłego, zgodnego z prawem uwolnienia. Dlatego w ich interesie przewidział na Wiek Tysiąclecia: (1) zastosowanie okupu jako pieczęci Nowego Przymierza w celu zniesienia ich wyroku Adamowego; (2) ich obudzenie z umarłych; oraz (3) ich nagrodę – nie życie wieczne, do którego najpierw muszą przejść przez próbę, i to pod Nowym Przymierzem (Żyd. 11:40), lecz ludzką doskonałość i stanowisko Książąt (Żyd. 11:39, 35; Psalm 45:17). Ich usprawiedliwienie tymczasowe, tj. usprawiedliwienie do społeczności