Epifaniczny tom 4 – rozdział 4 – str. 243

TRĄD – TYP I ANTYTYP

DWA TYPICZNE ZNACZENIA TRĄDU – PRZYPROWADZANIE TRĘDOWATEGO DO KAPŁANA – OBJAWY TRĄDU – SĄDZENIE – SZEŚĆ RODZAJÓW TRĄDU – PIERWSZY RODZAJ TYPEM GRZECHU – DRUGI RODZAJ TYPEM SAMOLUBSTWA – TRZECI RODZAJ TYPEM ŚWIATOWOŚCI – CZWARTY RODZAJ TYPEM BŁĘDU – OGÓLNE ZASADY STOSUJĄCE SIĘ DO WSZYSTKICH CZTERECH RODZAJÓW – PIĄTY RODZAJ TYPEM SIĘGANIA PO WŁADZĘ I PANOWANIA – SZÓSTY RODZAJ TYPEM SEKCIARSTWA – PYTANIA BEREAŃSKIE

      Celem tego rozdziału jest rozważenie szczegółów na temat trądu, podanych w 3Moj. 13 i 14. Trąd to jedna z chorób budzących największy strach, której szczególnie przerażającą cechą jest to, że jest niemal nieuleczalna. Jest to przede wszystkim choroba azjatycka, choć niekiedy występuje także poza Azją. Gdy trąd pokrywał całe ciało, był typem deprawacji Adamowej (3Moj. 13:12,13), a gdy pokrywał jedynie część ciała, był typem nieczystości Wielkiej Kompanii. 3Moj. 13 i 14 (z wyjątkiem wersetów 12 i 13)) dotyczy trądu występującego jedynie na częściach ciała, odzieży lub domu. Dlaczego ktoś całkowicie pokryty trądem z punktu widzenia 3Moj. 13 i 14 ma być uznany za czystego, a ktoś posiadający trąd tylko na części swego ciała – za nieczystego, jesteśmy w stanie zrozumieć tylko wówczas, gdy uznamy, że Pan zamierzył pokazać w antytypie dwa rodzaje trądu: ten, kto w typie posiadał go na całym ciele, przedstawia osobę lub klasę posiadającą inny rodzaj antytypicznego trądu od tego, kto pokazany jest przez człowieka posiadającego go tylko na części swego ciała. Przyglądając się poszczególnym rodzajom trądu wymienionym w 3Moj. 13 i 14 (z wyjątkiem przypadku wspomnianego w 3Moj. 13:12, 13), stwierdzamy, że zawsze dotyczą one precyzyjnie określonych jego form: obrzęku (3Moj. 13:9-11,14-17), wrzodu (w. 18-23), oparzelizny (w. 24-28), trądu głowy

poprzednia stronanastępna strona