Epifaniczny tom 4 – rozdział 4 – str. 259
Trąd – typ i antytyp
poprzednich pożądliwości – samolubstwa – jako przeciwnych świętości. Także 1 Kor. 9:27 pokazuje, że samolubstwo prowadzi do utraty korony. Te oraz wiele innych wersetów dowodzą, że samolubstwo jest formą nieczystości Wielkiej Kompanii. Czego typem jest zagojenie się wrzodu, a następnie jego ponowne pojawienie się? Gdy poświęcaliśmy się, oddaliśmy na śmierć naturalne, właściwe, ludzkie samolubstwo, ponieważ jednym z elementów poświęcenia jest martwota dla siebie. Takie stanie się martwym dla siebie zagoiło antytypiczny wrzód. Jeśli jednak ktoś ponownie rozpoczyna życie w samolubstwie, antytypiczny wrzód powraca jako symboliczny trąd.
(16) Pojawienie się trądu w odnowionym wrzodzie opisane jest słowami wersetu 19, który mówi o białym nabrzmieniu lub jasno-białej lekko czerwonawej plamie. Reprezentuje to samolubne uczucia wynoszące się i sięgające po możliwości samolubnego dogadzania sobie, wobec których poświęceni mają pozostawać martwi. Zarówno w typie, jak i w antytypie musi być ono pokazane kapłanowi dokonującemu badania (w. 19). Zarówno w typie, jak i w antytypie kapłan musi zbadać tę chorobę (w. 20). Szczególnie w antytypie Kapłan musi się temu uważnie przyjrzeć. Musi jednak patrzeć dalej niż widoczne samolubstwo, ponieważ ani jednostka, przez którą antytypiczny Aaron bada taki przypadek, ani podkapłan (zbór) nie są w stanie ocenić stopnia występującego samolubstwa. Musi więc szukać potwierdzających dowodów samolubnego życia, czego typem jest przyglądanie się przez kapłana pewnym elementom towarzyszącym odnowionemu wrzodowi – zagłębieniu poniżej skóry i zbielałym włosom. Te dwa szczegóły w typie mają to samo antytypiczne znaczenie, jakie zauważyliśmy w wersetach 3 i 10 – ten drugi odnosi się do wypaczania prawdy lub zarządzeń Pana (rewolucjonizmu), a ten pierwszy – do uporu pod tym względem. Kiedykolwiek ktoś prowadzi samolubne życie, unikając ofiary dla Pana, prawdy i braci, a towarzyszy temu stałe rewolucjonizowanie przeciwko prawdzie i zarządzeniom Pana – Kapłan dokonujący badania może być pewien, że ma do czynienia z