Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 163
Kozioł Azazela
się natychmiast po tym, gdy ostatni członek Najwyższego Kapłana Świata, przez przypisanie zasługi Jezusa, stał się godnym przyjęcia przez Pana. Obraz ten pozostaje więc w harmonii z poglądem, że żęcie zakończyło się 16 września 1914. Obraz ten dowodzi zatem, że w tym dniu istniał już cały Najwyższy Kapłan Świata.
(13) Na podstawie powyższego cytatu z „Książki pytań” str. 470-471 widzimy, że miał on wątpliwości, czy wyraźnie dostrzegał związek czasowy między opuszczeniem ziemi przez Ciało Chrystusa a zajęciem się Kozłem Azazela przez Najwyższego Kapłana, w wyniku czego sugerował, że gdy typ ten będzie się wypełniał, będzie można uzyskać pewniejsze informacje. Ponieważ jesteśmy świadkami tego wypełnienia już od 24 lat [edycja E 4 w języku angielskim miała miejsce w roku 1938 – przypis tł.], na podstawie faktów wiemy obecnie, że czynności wobec Kozła Azazela rozpoczęły się przed opuszczeniem ziemi przez wszystkich członków Ciała. Praca z Kozłem Azazela i Lewitami jest ostatnim zadaniem Najwyższego Kapłana Świata, zanim w Swych ostatnich członkach opuści On ziemię. Została ona podjęta natychmiast po 16 września 1914, gdy ostatni członek Chrystusa został spłodzony z Ducha i kiedy istniało już całe Kapłaństwo.
(14) Ten cały rozdział jest wspaniałą ilustracją faktu, że chronologiczna kolejność typu często jest odmienna od chronologicznej kolejności antytypu, co można zauważyć nie tylko w kropieniu krwią kozła Pańskiego przed zajęciem się kozłem Azazela, jak właśnie wykazaliśmy w wersecie 19, lecz także na podstawie następujących faktów: W wersecie 6 przedstawione jest poświęcenie Jezusa; w wersecie 7 pokazane jest poświęcenie Kościoła; a w wersetach 11-13 oraz 27 przedstawione jest 31/2 roku ofiarniczego umierania Jezusa z punktu widzenia trzech ogni, tj. w Świątnicy, na Dziedzińcu i poza Obozem; te ognie, będące typem umierania Jezusa