Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 174
Kozioł Azazela
więc, że „włożenie ich [nieprawości i przestępstw Izraela w ich wszystkich grzechach] na głowę kozła onego” oznacza, że – jako rzecznik Boga – Najwyższy Kapłan z urzędu ogłosi, że przywilej cierpienia za świadome grzechy ludzi został udzielony Kozłowi Azazela; że w związku z tym w antytypie Pan udzieli Najwyższemu Kapłanowi Świata – jako Swemu rzecznikowi – przywileju, by z urzędu uczył w obecności tych braci, że przywilejem Wielkiej Kompanii jest poniesienie kary za świadome grzechy świata. Gdy spoglądamy wstecz na nauki z tamtych lat, stwierdzamy, że od 1914 do 1916 wielokrotnie wyjaśniano braciom, że Wielka Kompania będzie miała przywilej cierpieć za świadome grzechy rodzaju ludzkiego.
(30) Nie należy zapominać, że Kozioł Azazela składa się z człowieczeństwa całej Wielkiej Kompanii. Pismo Święte pokazuje, że w czasie Paruzji część tej klasy będzie w prawdzie, a pozostali – w kościele nominalnym. Elizeusz i Miriam są więc typem tych członków Wielkiej Kompanii, którzy w czasie Paruzji byli w prawdzie. Lot przedstawia część Wielkiej Kompanii, która przy końcu Paruzji, począwszy od roku 1910 aż do objęcia przez ucisk kolejno każdego z krajów, w każdym z nich opuszczała nominalny lud Boży i przychodziła do ludu prawdy; ostatni członek tej konkretnej grupy Wielkiej Kompanii przyszedł do prawdy na krótko przed wypowiedzeniem przez Amerykę wojny Niemcom, na co wskazuje opuszczenie przez Lota Sodomy, zanim ogień i siarka spadły na miasto. Abihu i Jambres wydają się przedstawiać przesiewawczych wodzów Wielkiej Kompanii w prawdzie i poza nią w czasie początkowych etapów Epifanii. Panna z Pieśni.Sal. 5 reprezentuje tych członków Wielkiej Kompanii, którzy opuszczają Babilon po ucieczce klasy Lota, lecz przed jego całkowitym zniszczeniem (w.7). Rachab, Heli i głupie panny reprezentują tych członków Wielkiej Kompanii, którzy pozostali w kościele nominalnym aż do końca Paruzji, a niektórzy z nich pozostają