Epifaniczny tom 4 – rozdział 3 – str. 228
Kozioł Azazela
(89) Natychmiast po rozpoczęciu wyżej opisanego sprzeciwu wobec części Kozła Azazela w kościele nominalnym zerwano z nim społeczność kapłańską – przeprowadzono go poza Bramę, ponieważ wiedzieliśmy wtedy, że wszystkie nowe stworzenia, które pozostały w Babilonie po dacie Paschy roku 1916 były utracjuszami koron. Zaraz potem został on oddany człowiekowi na to wyznaczonemu w znaczeniu niesprzyjających okoliczności. Możemy zauważyć, że kościół rzymskokatolicki znajduje się w rękach człowieka na to wyznaczonego w obydwu znaczeniach tego terminu: w ogólnoświatowej krytyce i niekorzystnym stanowisku, jakie musi znosić, w czynieniu go spustoszonym, nagim oraz w jedzeniu jego ciała w Meksyku, Włoszech, Niemczech, Hiszpanii, Rosji, Jugosławii itd., a niebawem w pozostałych dziesięciu językowych narodach Europy, zgodnie z zapowiedzią z Obj. 17:16. Możemy to zauważyć w protestanckiej części Kozła Azazela, która spotyka się z podobnym traktowaniem w Niemczech, w ruchu zmierzającym do oddzielenia kościoła episkopalnego w Anglii, w wysychaniu poparcia antytypicznego Eufratu (Obj. 16:12) itp. To, że obydwie części znajdują się w rękach Azazela możemy zauważyć w powszechnym szerzeniu się w Babilonie obrzydliwości w doktrynie i praktyce; w skazanej na niepowodzenie walce fundamentalistów z modernistami; w ich stałych wysiłkach zdobywania wpływów, poparcia itp. ze strony świata, szczególnie ze strony państwa, co w odpowiednim czasie doprowadzi ich do jeszcze większych kłopotów. Są to tylko główne formy zła, jakie spotykają protestancką i katolicką część Kozła Azazela ze strony człowieka na to wyznaczonego oraz Azazela. Kulminacyjny punkt ich trudności ze strony jednego i drugiego nastąpi w armagedonie, gdy ich denominacje zostaną zniszczone, wraz z bestią i jej obrazem (Obj. 18; 19), czemu będzie towarzyszyło wiele cierpień umysłowych i fizycznych z ich strony (Obj. 14:9-11). Szok oraz inne formy zła, jakie sprowadzą na nich te doświadczenia, w końcu zniszczą ich cielesne umysły, co (1) utoruje drogę wybawieniu ich z babilońskich doktryn i zarządzeń oraz przygotuje ich na przyjęcie prawdy,