Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 103
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
i wielokrotnością 3, symbolu dobra) odnosi się do dobra wiernych sług, natomiast 66 dni (66 jest połączeniem i wielokrotnością 6, symbolu zła i niedoskonałości) być może są wymienione po to, by zwrócić uwagę na zło i niedoskonałość sług tracących korony.
(17) Z powyższych rozważań wynika kilka lekcji, które warto tutaj podkreślić. Pierwsza z nich jest następująca: 40 dni oczyszczania matki syna dowodzi, że Paruzja – czas żęcia – jest okresem 40 lat, a 80 dni oczyszczania matki córki dowodzą, że Paruzja i Epifania liczą w sumie 80 lat, a więc Epifania to okres 40 lat. Następujące fakty dowodzą, że okresy te są równych długości i każdy trwa po 40 lat: : (1) w tych samych kontekstach są one razem nazywane dniami, a każdy w tym samym kontekście nazywany jest dniem, w powiązaniu z faktem, że Paruzja wielokrotnie nazywana jest okresem 40 lat; (2) podwójny pobyt Mojżesza przez 40 dni na górze; (3) dla każdego z nich niezbędny jest okres 40 lat, by uzyskać pełną symboliczną noc (od października 1799 do października 1954), z jej dokładną północą w kwietniu 1877 roku, czego wymaga przypowieść o mądrych i głupich pannach; (4) 40 lat wydają się być biblijnym okresem próby na punkcie pewnych zasad, jak na przykład 40 lat próby na pustyni, 40 lat panowania Saula, Dawida i Salomona jako czasy próby, 40 lat prób w żniwach Wieku Żydowskiego, Ewangelii i Tysiąclecia; z tego powodu spodziewamy się, że Wielka Kompania i Młodociani Godni jako klasy podobnie będą miały 40 lat – Epifanię – przeznaczone na szczególny okres próby na punkcie zasad mających do nich zastosowanie; (5) używanie przez Pana 12 godzin dnia pracy (Jan 11:9) oraz przewidzenie przez Niego wieczoru w przypowieści o groszu, a więc i nocy następującej po dniu żęcia (Mat. 20:8) wskazuje, że symboliczny okres dwunastogodzinnej nocy, następujący po czasie żęcia