Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 104
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
Paruzji (dwunastogodzinnym dniu), musi być równej długości, co dowodzi tym samym, że Epifania również trwa 40 lat, ponieważ Paruzja jest dniem, a Epifania nocą, o których mowa w Psalm 91:5,6 oraz 121:6; (6) osiem wielkich cudownych dni, jako 80 lat, podobnie potwierdza, że Paruzja rozpoczęła się w roku 1874 i że Epifania zakończy się w roku 1954; oraz (7) obecne 40 i 80 dni z 3 Moj. 12 stanowią dodatkowy dowód.
(18) Druga lekcja, jakiej możemy nauczyć się z naszych rozważań z 3Moj. 12, ma związek z zarysem czasowym oraz przyszłą pracą – okresem i pracą długości około dwóch lat i jednego miesiąca, po upływie antytypicznych 80 dni. Z powyższych rozważań zauważyliśmy, że czas składania ofiary na dowód oczyszczenia rozpoczął się natychmiast po upływie 40 dni i że w antytypie składanie tej ofiary nastąpiło w związku z uderzeniem Jordanu itd., w czasie około dwóch lat i jednego miesiąca. Okres ten często nazywaliśmy zachodzeniem na siebie Paruzji i Epifanii. Ponieważ w roku księżycowym, który skończył się na wiosnę 1916, było 13 księżycowych miesięcy, okres od 20 września 1914 do 3 listopada 1916 (od rozpoczęcia się do zakończenia gromiących wykładów w pierwszym uderzeniu Jordanu) trwał około dwóch lat i jednego miesiąca czasu księżycowego. Jako antytyp ofiary składanej po 80 dniach oczyszczania nastąpi podobny okres i podobna praca, a ponieważ typiczne ofiary pod koniec 40 i 80 dni są równoległe, jest całkiem prawdopodobne, że przez około dwa lata i jeden miesiąc Epifania będzie zachodziła na Bazyleę (Królestwo); w tym czasie Wielka Kompania będzie prowadziła służbę, podobną czasem trwania do tej, która była wykonywana przez Maluczkie Stadko od 20 września 1914 do 3 listopada 1916, w postaci pierwszego uderzenia Jordanu. Pracą tą prawdopodobnie będzie nawracanie Izraela przez Wielką Kompanię.