Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 117
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
od wszystkich innych klas. Psalm 107 także stosuje te same oraz inne rozróżnienia: wersety 2-9 dotyczą Maluczkiego Stadka; wersety 10-16 – Wielkiej Kompanii; wersety 17-22 – cielesnego Izraela, odrzuconego i przywróconego do Boskiej łaski; wersety 23-32 – rodzaju ludzkiego w czasie wielkiego ucisku i tuż po nim; wersety 33-38 – klasy restytucyjnej w czasie Tysiąclecia; wersety 39, 40 – złych, a wersety 41, 42 – sprawiedliwych w czasie Małego Okresu, po Tysiącleciu. To, co Paweł mówi o człowieku, który popełnił cudzołóstwo z żoną swego ojca (1Kor. 5:5), dowodzi, że Wielka Kompania będzie klasą duchową, a więc nie restytucyjną:: „Oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała [w celu zniszczenia jego złego usposobienia, aby nauczył się więcej nie cudzołożyć, tak jak szatanowi oddani zostali Himeneusz i Aleksander, by nauczyli się więcej nie bluźnić – 1Tym. 1:20], aby duch [nowe stworzenie] był zachowany [przez obudzenie z martwych jako istota duchowa] w dzień Pański”. Między innymi te uwagi dowodzą, że wielki lud nie jest klasą restytucyjną, lecz duchową.
(2) Pytanie: Czy fakt, że ktoś jest usuwany z Najwyższego Kapłana Świata nie pozbawia go szaty sprawiedliwości Chrystusa, pokazanej w lnianej szacie najwyższego kapłana?
Odpowiedź: Według naszego zrozumienia, nie pozbawia. Gdyby tylko sama szata Aarona przedstawiała sprawiedliwość Chrystusa, nie przedstawiałyby jej szaty synów Aarona, a jednak to czynią. Nie byłaby też ona pokazana w szatach Nadaba i Abihu, którzy w trakcie wynoszenia ich w kapłańskich szatach (3Moj. 10:5) przedstawiają obydwa swe antytypy jako usunięte z kapłaństwa – jednak w takim momencie, w którym nie byli jeszcze całkowicie w stanie reprezentującym klasę wtórej śmierci. Każdy, kto jest usuwany z antytypicznego Kapłaństwa, najpierw odpada do Wielkiej Kompanii, a dopiero później niektórzy z nich odpadają do klasy wtórej śmierci, pokazanej tu w obrazie skończonym. Co więcej,