Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 120
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
Utracjusze koron nie mieliby też zachęty do oczyszczania się, gdyby taka społeczność nie została zerwana. Co więcej, gdyby oni nie oczyścili się z powodu niezerwania z nimi społeczności kapłańskiej, skończyłoby się to ich wtórą śmiercią. Wynikiem takiego zaniedbania na pewno byłoby samo zło dla nich oraz innych, podczas gdy zerwanie takiej społeczności jest jedną z nieodzownych rzeczy do ich oczyszczenia. Jesteśmy przekonani, że niezerwanie takiej społeczności doprowadzi do tego, że ci, którzy tego nie uczynią, sami zostaną objawieni jako utracjusze koron, ponieważ nieuczynienie tego jest rewolucjonizmem wobec jednego z Boskich zarządzeń. Zatem to nie prawdziwa chrześcijańska miłość i nieskwapliwość nie pozwalają zerwać kapłańskiej społeczności z objawionymi utracjuszami koron. Wprost przeciwnie, powyższe rozważania dowodzą, że prawdziwa chrześcijańska miłość i nieskwapliwość nakazują zerwanie społeczności z objawionymi Lewitami.
(5) Pytanie: Jak powinniśmy traktować obecne związanie szatana, skoro jest on używany do niszczenia ciała Wielkiej Kompanii?
Odpowiedź: By dokładnie zrozumieć to pytanie, musimy uświadomić sobie, że wiązanie szatana jako jednostki oraz systemu szatana nie oznacza braku ich aktywności i że nie jest to akt natychmiastowy, lecz działanie stopniowe, przechodzące przez kilka etapów. Wiązanie szatana jako jednostki dotyczy upadłych aniołów i oznacza, że między rokiem 1874 i 1878 Pan udzielił upadłym aniołom tak dużej ilości prawdy, że począwszy od tego roku (1878) szatan nie mógł już kontrolować ich tak, jak czynił to wcześniej; mimo to pod innym względem nadal pozostawał on wśród nich bardzo aktywny. Podobnie wiązanie systemu szatana w odniesieniu do świata jest działaniem progresywnym, przechodzącym przez cztery etapy, w czasie których podejmuje on wielkie działania, czego dowód jest następujący: Pierwszy etap trwał od roku