Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 126
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
(9) Pytanie: Jakie są niektóre świadectwa naszego Pastora na temat Wielkiej Kompanii jako Lewitów, oddzielonej od Maluczkiego Stadka jako Kapłanów i objawionej jako taka przy końcu Wieku Ewangelii – podczas Epifanii?
Odpowiedź: Podamy kilka spośród wielu. Pierwsze z nich znajduje się w R-4745, kol. 2, ak. 5,6, zaczynając od ak. 5, od 8. linii, jak następuje: „Ci, którzy podjęli pełne poświęcenie, także poddawani są srogim próbom; jeśli okażą się niewierni, nie pozostaną członkami królewskiego Kapłaństwa. Nie dowodzi to jednak, że nie będą oni godni jakiejś sposobności służenia Panu. Będą oni reprezentowani w klasie Lewitów [których antytypem będzie Wielka Kompania]. Wszyscy Lewici są poświęceni Bogu. Lecz ‘więcej niż zwycięzcy’ są wybranymi, którzy znoszą próby i okazują się wierni. Ci, którzy nie znoszą tych prób, zostaną wówczas odrzuceni ze stanu pokazanego w Świątnicy, który jest ‘złotym’ stanem i przedstawia Boską naturę. Pozbawieni wolności oferowanej Kapłanom, opuszczą oni ten stan i będą posiadać jedynie stanowisko usprawiedliwienia, które – jeśli je utrzymają – uczyni ich godnymi wiecznego życia. Życie to nie będzie jednak na poziomie ludzkim, ponieważ zrezygnowali z niego, by stać się Kapłanami. Ich niepowodzenie usuwa ich ze stanu Świątnicy z powrotem do stanu Dziedzińca. W ŚWIĄTNICY pozostaną tylko Kapłani. Na Dziedzińcu będą tylko Lewici. Lecz nawet ci wybrani, choć oddzieleni w swych umysłach, jeśli chodzi o nich jako ludzi, będą stykać się z innymi. W ostatecznej analizie Dziedziniec reprezentuje zatem spłodzonych z ducha jako odłączonych od świata. Tak więc klasa Wielkiej Kompanii nie jest pokazana w Obozie, lecz związana z Kapłanami”.
Przechodzimy do następnego odniesienia, które występuje w R-4864, kol. 2, ak. 4, 5, przy czym ak. 4 zaczynamy od 4. linii: „Zarządzenie Pana jest takie, by klasa Wielkiej Kompanii przeszła szczególne próby i doświadczenia i została zmuszona