Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 132
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
łagodniejszego sprzeciwu, niebędącego w sprzeczności z faktem przebywania w nich, lecz powstrzymuje przed nimi prawdę Epifanii, by z czystym sumieniem mogli pozostawać tam, gdzie są. Te nowe stworzenia, które posiadały prawdę Epifanii, a następnie ją odrzuciły, powinny być uważane za Lewitów, ponieważ zbuntowały się przeciwko Panu w Jego celach Epifanii.
(14) Pytanie: W jaki sposób możemy być pewni, czy dana osoba jest Kapłanem czy Lewitą?
Odpowiedź: Wszystkich braci, którzy poświęcili się przed październikiem 1914 i przyszli do prawdy do Paschy 1916, powinniśmy uznawać za Kapłanów, jeśli nie są rewolucjonistami lub stronniczymi ich zwolennikami. Chociaż niektórzy z tych, którzy poświęcili się przed październikiem 1914 i przyszli do prawdy przed Paschą 1916 należą do Młodocianych Godnych, nie wiemy, którzy to są. Dlatego wszystkich braci, którzy poświęcili się przed październikiem 1914 i otrzymali prawdę przed Paschą 1916, powinniśmy uważać za Kapłanów, chyba że się buntują lub stronniczo popierają rewolucjonistów. Utracjusze koron są objawiani jako tacy przez rewolucjonizm lub stronnicze popieranie go przeciwko prawdzie i jej zarządzeniom, i wyłącznie przez rewolucjonizm przeciwko prawdzie i jej zarządzeniom lub stronnicze popieranie go. Wielkim sprawdzianem objawiającym Lewitów jest rewolucjonizm lub stronnicze popieranie go i nic poza tym. Powodem, dla którego niewłaściwe postępowanie nie może być tym sprawdzianem dla nas, jest to, że nie wiemy, jak określić różne stopnie niewłaściwego postępowania u różnych braci, prowadzące do utraty ich koron. Dlatego takie sądzenie jest zabronione. Tylko Pan – badacz serc – jest kompetentny do podjęcia takiej decyzji. My nie mamy prawa skazywać kogokolwiek do stanowiska Lewity. Gdy jednak Bóg przez rewolucjonizm danej jednostki lub stronnicze popieranie go już objawi nam ją jako Lewitę, wówczas my, jako część Kapłaństwa, mamy oczywiście przywilej ogłoszenia takiego objawionego sądu Pana.