Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 145
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
i Aleksander, jako reprezentanci Wielkiej Kompanii, zostali przekazani szatanowi – Azazelowi. Stwierdzamy więc, że Pismo Święte uczy, iż cielec, kozioł Pański i kozioł Azazela nie przedstawiają trzech aspektów jednej ofiary Jezusa, lecz przedstawiają kolejno Jezusa, Kościół oraz Wielką Kompanię w ich poświęconym człowieczeństwie; że ofiarowanie cielca i kozła jako ofiar za grzech jest typem ofiary Jezusa i Kościoła, Jego Ciała, jako ofiar za grzech. Jest wiele innych wersetów, które uczą o udziale Kościoła z Jezusem w ofierze za grzech. Te poświęcone, spłodzone z Ducha jednostki, które (z wyjątkiem tych, którzy z powodu błędnej interpretacji zostali nakłonieni do poglądu, że nauki prawdy podają, iż okup i ofiara za grzech są jedną i tą samą rzeczą) zaprzeczają, że Kościół jest częścią ofiary za grzech, uznają „krew [ofiarniczą] przymierza, przez którą zostali uświęceni [nie usprawiedliwieni] za coś bezecnego [nie za ofiarę za grzech, a więc za coś nie należącego do świętych rzeczy ołtarza i ubłagalni]” i odpadają na wtórą śmierć (Żyd. 10:29). Rozumiemy, że właśnie taki jest wyrok Pana dla antytypicznego Koracha; napominamy lud Pana, by zerwał z nimi zarówno społeczność kapłańską, jak i braterską (2Jana 10, 11). Z takimi nie powinniśmy jadać – karmić się naukami, które przedstawiają (1Kor. 5:11).
(28) Pytanie: Kiedy rozpoczyna się oczyszczanie utracjuszy koron?
Odpowiedź: W jednostkach następuje ono przez cały Wiek Ewangelii, a w odniesieniu do konkretnych plam – często zaraz po zabrudzeniu szat różnymi formami zła. Dla przykładu, brat popełniający kazirodztwo w Koryncie (1Kor. 5) dzięki doświadczeniu z rąk Azazela wkrótce został oczyszczony z tego poważnego grzechu (2Kor. 2:4-11). Na podstawie tego przykładu wnioskujemy, że wszyscy utracjusze koron, którzy w Wieku Ewangelii zostali uznani za godnych uzyskania życia, przeszli swoje oczyszczenie z grzechu, samolubstwa