Epifaniczny tom 4 – rozdział 2 – str. 147
Ogólne uwagi na temat Wielkiej Kompanii
po ich zmartwychwstaniu jako istoty duchowe (Obj. 7:17). Ten pogląd odnośnie dwojakiego oczyszczania takich utracjuszy koron jest konieczny; w przeciwnym razie bowiem musielibyśmy dojść do wniosku, że wszyscy utracjusze koron, którzy w tym życiu nie przeszli oczyszczenia obu rodzajów wyżej wspomnianego zła, umarli wtórą śmiercią, co posłałoby tam ogromną ich większość. Sytuacja będzie jednak inna przy oczyszczeniu utracjuszy koron jako klasy, które ma rozpocząć się niebawem po wzniesieniu 60. słupa Epifanii. Będą musieli oczyścić się ze swych błędów oraz przyjąć prawdę Paruzji i Epifanii, a także pokonać swe grzechy, samolubstwo i światowość. To, że w tym życiu będą musieli przezwyciężyć swe błędy oczywiste jest na podstawie faktu, że dopóki ich oczyszczenie z obydwu rodzajów zła przynajmniej w dużym stopniu się nie rozpocznie, nie będą oni mogli służyć Kapłanom (4Moj. 8:7, 21 pierwsze i drugie zdanie, 22, 13-19). Jako część ich oczyszczenia, tzn. tego, które musi być dokonane wobec Boga, „przed Bogiem”, w odróżnieniu od ich osobistego wkładu w ich własną część procesu oczyszczania pokazaną w 4Moj. 8:7, 21 (pierwsze i drugie zdanie), będą oni musieli być poddani omyciu w krwi Baranka (Obj. 7:14), co jest pokazane w typie w 4Moj. 8:8, 12, 21 (ostatnie zdanie). Jeśli w ten sposób będziemy pamiętali o różnicy między (1) dwoma rodzajami zła, z którego Lewici muszą być oczyszczeni, oraz o (2) indywidualnym oczyszczaniu, zanim rozpocznie się oczyszczanie klasy, a także o oczyszczaniu jako klasy, tak jak powyżej to przedstawiliśmy, będziemy mieli właściwe i jasne odpowiedzi na kilka elementów rozważonego właśnie pytania.