Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 11
Epifania Biblii
naukach, charakterze i skutkach Pan w czasie drugiego adwentu dokona zniszczenia antychrysta – papiestwa, rzymskokatolickiej hierarchii jako takiej, lecz oczywiście nie jej zwolenników. „Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi da w on dzień [Dzień Sądu] Pan, sędzia sprawiedliwy; a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego” (2Tym. 4:8). Ten werset niewątpliwie dotyczy drugiego pobytu naszego Pana na ziemi, Ostatniego Dnia, kiedy będzie On nagradzał wszystkich Bożych sług (Obj. 11:18), wyglądających tego Dnia z tęsknotą, miłością i radością. Nagradzając wiernych naśladowców, objawi się w Swej chwale przez blask Swego Słowa i dzieł. Krótkie rozważenie przez nas czterech powyższych wersetów pozwoliło nam zrozumieć, że słowo epiphaneia oznacza akt objawiania osób, zasad i rzeczy przez prawdę świecącą ze szczególnym blaskiem.
(5) Słowo to występuje jednak jeszcze w dwóch innych wersetach, w których użyte jest w nieco innym znaczeniu – okresu w czasie drugiej obecności naszego Pana, kiedy objawia On osoby, zasady i rzeczy, przez prawdę świecącą ze szczególnym blaskiem. Dowiedzie tego ich rozważenie: „Abyś zachował to przykazanie bez skazy i bez nagany aż do objawienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które [objawienie] w jego własnych czasach pokaże [ujawni] On błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów” (1Tym. 6:14,15, KJV). W tym fragmencie św. Paweł nie mógł podawać tego napomnienia Tymoteuszowi jako jednostce, ponieważ Tymoteusz zmarł co najmniej 18 stuleci przed początkiem Epifanii. Tak jak Jezus często zwracał się do Swych naśladowców z całego Wieku Ewangelii przez Apostołów, ich przedstawicieli, tak tutaj św. Paweł przez Tymoteusza wydaje się zwracać do ogółu ludu Pana, szczególnie sług prawdy, zachęcając ich do wierności aż do tego okresu powrotu naszego Pana,