Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 16
Epifania Biblii
To właśnie jest powodem, dla którego czas ucisku niewątpliwie jest Epifanią, Apokalipsą, ponieważ ewidentnie, z większą wyrazistością niż poprzedni okres, objawia odnośne osoby, zasady i rzeczy.
(8) Nasze rozważania 1Tym. 6:14,15; 2Tym. 4:1 dowodzą więc, że słowo epiphaneia, od którego pochodzi słowo epifania, oznacza także okres związany z powrotem naszego Pana, któremu będzie towarzyszyć napełnienie ziemi Jego wszystko obnażającą prawdą. Okres ten miał się rozpocząć po Jego przybyciu, a przed rozpoczęciem przez Niego i Jego Oblubienicę tysiącletniego panowania. Widzimy więc, że nasze obydwie definicje słowa epiphaneia są prawidłowe: (1) akt objawiania osób, zasad i rzeczy przez prawdę świecącą ze szczególnym blaskiem; oraz (2) okres związany z powrotem naszego Pana, w czasie którego będzie miało miejsce szczególne objawianie osób, zasad i rzeczy, prawdą świecącą ze szczególnym blaskiem. Powyższa analiza słowa epiphaneia pokazuje nam zatem, że z sześciu jego wystąpień w Nowym Testamencie jedno użyte jest w kontekście wskazującym na działania naszego Pana w czasie Żydowskiego Żniwa, natomiast pozostałych pięć – na działania i okresy związane z Jego drugim adwentem. Te myśli na temat znaczenia słowa Epifania okażą się pomocne dla lepszego zrozumienia przez nas jej innych ważnych aspektów.
(9) By lepiej zrozumieć Epifanię drugiego pobytu na ziemi naszego Pana, pomocne okaże się rozważenie związanego z nim greckiego słowa parousia. Wszystkie greckie słowni- ki i greccy badacze zgadzają się, że słowo parousia znaczy obecność, co można zauważyć na przykład w uwagach marginesowych przekładów E.R.V. oraz A.R.V. wszędzie tam, gdzie słowo to nie jest oddawane w tekście jako obecność. Odnośne wersety to 1Kor. 15:23; Mat. 24:3, 27, 37, 39. Przy takich wersetach czytelnik zobaczy uwagę: „w greckim obecność”. Nasz