Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 8
Epifania Biblii
złożonego – epiphaino – które powstało przez połączenie przyimka epi (na, nad, przy) z czasownikiem phaino (świecić, objawiać). Epiphaino wywodzi swe podstawowe znaczenie od czasownika phaino, a przyimek epi wzmacnia znaczenie phaino w tym złożonym słowie, w wyniku czego epiphaino znaczy jasno świecić, wyraźnie objawiać. Te uwagi pomagają nam w dotarciu do definicji rzeczownika epiphaneia, którą zgodnie z greckimi słownikami możemy podać przede wszystkim jako jasne świecenie, wyraźne objawianie. Z reguły odnosi się on do uczynienia zasłoniętej lub niewidocznej rzeczy bardzo wyraźną dla fizycznych lub umysłowych oczu. Będziemy mogli dokładnie to dostrzec w trakcie analizowania jego wystąpień w Nowym Testamencie. Rozważenie sześciu wersetów, w których występuje greckie słowo epiphaneia, poprzedzamy przytoczeniem i krótkim wyjaśnieniem czterech wersetów z Nowego Testamentu, w których występuje epiphaino, jego rdzeń, podając w kursywie słowa będące jego tłumaczeniem: „Światłość [wschodzące słońce, tj. Chrystus] z wysokości nawiedziła nas, by dać światło [by udzielić jasnego światła Słońca prawdy] siedzącym w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju” (Łuk. 1:78, 79). Tutaj oczywiście odnosi się to do Jezusa (Jan 1:9; 8:12; 9:5) jako Tego, który wyraźnie objawia drogi Boże grzesznikom i wiernym świętym. „Gdy zaś przez wiele dni nie ukazało się ani słońce, ani gwiazdy, a burza szalała z niemniejszą siłą, wszelka nadzieja ocalenia zaczęła w końcu zanikać” (Dz.Ap. 27:20). Tutaj mowa jest o jasnym świetle niebieskich ciał, które było niewidoczne. „Objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, NAUCZAJĄC nas, abyśmy wyrzekając się bezbożności i światowych pożądliwości, żyli wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie” (Tyt. 2:11, 12). Wydaje się, że chodzi tutaj o to, że poselstwo Ewangelii, które jest wyrazem Boskiej łaski, zostało wyraźnie objawione jako zbawienne dla całej ludzkości i (jako