Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 18
Epifania Biblii
obecności naszego Pana, następuje po Paruzji, jej pierwszym etapie. Słowo parousia jest używane w Piśmie Świętym na określenie pierwszego etapu drugiej obecności naszego Pana, co poza powyższymi uwagami możemy zauważyć z następujących wersetów, gdzie w języku greckim użyte jest słowo parousia: Mat. 24:3,37,39; 2Tes. 2:1; Jak. 5:7, 8; 2Piotra 3:4. Ponieważ słowo to oznacza obecność, poza Paruzją obejmuje ono również etap Epifanii drugiej obecności Pana, co jest oczywiste na podstawie następujących wersetów: 1Tes. 3:13; 4:15; 5:23; 2Tes. 2:8,9. Co więcej, jest ono także używane na określenie całego tysiąca lat Jego drugiej obecności – Jego tysiącletniego panowania na ziemi, co możemy zauważyć w następujących wersetach: Mat. 24:27; 1Kor. 15:23; 2Piotra 1:16; 1Jana 2:28. W powyższych trzech grupach wersetów przytoczyliśmy wszystkie teksty Nowego Testamentu, w których w związku z drugim pobytem naszego Pana na ziemi występuje słowo parousia. Jego znaczenie (obecność) sprawia, że odnosi się ono do każdego pojedynczego z tych trzech etapów Jego drugiego pobytu na ziemi oraz do nich wszystkich.
(11) Na podstawie opisów podanych w Mat. 24:23-41 oraz Łuk. 17:20-37 dochodzimy do wniosku, że w pierwszym etapie, w Paruzji powrotu naszego Pana, będzie On szczególnie aktywny w dwóch sprawach: (1) w gromadzeniu Swej wybranej Oblubienicy do bliższej społeczności z Sobą poprzez Swego Ducha i Słowo, jako przygotowaniu do wyzwolenia jej z ziemi i uwielbienia z Nim (Ps. 50:5; Kol. 3:4); oraz (2) w przygotowywaniu do wielkiego ucisku (Mat. 24:21, 22; Dan. 12:1; Łuk. 17:26-32; 21:25,26; Obj. 19:11-21), w czasie którego wyzwolona zostanie mniej wierna, nadmiernie obciążona klasa, zwana Wielką Kompanią (Mal. 3:2, 3; Mat. 7:26, 27; 1Kor. 3:12-15; Obj. 7:14). Według słów naszego Pana (Łuk. 17:26-30) Epifania, czas objawienia Syna człowieczego, ma miejsce w czasie