Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 34
Epifania Biblii
Epifanii, co jest oczywiście zgodne z Biblią. Wiemy, że wielki ucisk rozpoczął się od wielkiej wojny, będzie przechodził przez wielką rewolucję, a skończy się powszechną anarchią; każdemu z jego trzech etapów towarzyszą też głód i epidemie (1Król. 19:11, 12; Ezech. 14:21). Wiemy, że to właśnie przez wielki ucisk Pan objawi Swą obecność jako Wyzwoliciel wobec Wielkiej Kompanii i świata (Mat. 7:26, 27; Pieśni.Sal. 5:5-7; Mat. 25:10-12; Łuk. 17:29,30; 2Tes. 1:7,8; Mat. 26:64; Obj. 1:7). Wiemy również, że czasem objawiania się im jest okres Epifanii (1Tym. 6:14, 15; 2Tym. 4:1; Kol. 3:4; Tyt. 2:13). Zatem czas ucisku i Epifania są jednym i tym samym okresem. Czas ucisku rozpoczął się wraz z wojną światową (Joela 3:9-14; Dan. 12:1; Mat. 24:20-22; Obj. 14:19, 20). Zatem począwszy od roku 1914 znajdujemy się w Epifanii. Obecność czasu ucisku dowodzi więc, że znajdujemy się w okresie Epifanii drugiej obecności naszego Pana. Zobacz także „Książkę pytań”, str. 76, ak. 5.
(31) Wypełnienie się drugiego proroctwa znaków, tj. rozdzielenie Kościoła Pierworodnych na jego dwie klasy – Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię – dowodzi, że znajdujemy się w okresie drugiej obecności naszego Pana zwanym Epifanią. Biblia uczy, że umarli (potępiony rodzaj Adama) będzie sądzony, tj. rozdzielony (Mat. 25:31, 32) na dwie klasy w czasie Królestwa Tysiąclecia (2Tym. 4:1; Obj. 20:12-15; Dz.Ap. 17:31). Uczy ona również, że żywi (upadli aniołowie i nowe stworzenia, którzy nie znajdują się pod wyrokiem śmierci, a więc są jedynymi żywymi podlegającymi sądowi) będą sądzeni, rozdzielani, w czasie Epifanii (2Tym. 4:1, gdzie epiphaneia jest tłumaczona jako objawienie [w Przekładzie Gdańskim jako przyjście – przypis tł.]). Jeśli zatem dowiedziemy, że Kościół Pierworodnych jest obecnie rozdzielany na dwie klasy, będzie to oznaczało, że znajdujemy się w Epifanii. Można to z łatwością