Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 35
Epifania Biblii
wykazać z punktu widzenia obrazu kapłanów i Lewitów, Eliasza i Elizeusza oraz Najwyższego Kapłana i kozła Azazela. W Mal. 3:2,3 Pan opisuje dzieło Epifanii pod symbolem rozdzielania Kapłanów i Lewitów: „Kto będzie mógł znieść dzień Jego przyjścia [Paruzję, w czasie której jedynie ci, którzy zachowają Ducha Świętego, zniosą próby w stopniu wystarczającym do uzyskania jakiegoś życia; natomiast wszyscy ci, którzy go stracą, nie zniosą Dnia Jego przyjścia, Jego Paruzji. Innymi słowy, Paruzja miała pokazać różnicę między poświęconymi, którzy zachowują Ducha Świętego, a tymi, którzy go tracą. Jedynie ci pierwsi ‘zniosą’, wytrwają w czasie Dnia Jego przyjścia] i kto się ostoi [utrzyma wysokie powołanie; Rzym. 5:2; Obj. 6:17], gdy On się ukaże [w czasie Jego pojawienia się, Epifanii; zatem szczególnym dziełem Epifanii jest objawienie tych, którzy zachowując Ducha Świętego, utrzymają stanowisko w wysokim powołaniu, oraz tych, którzy zachowując Ducha Świętego, upadną, stracą wysokie powołanie, stając się członkami Wielkiej Kompanii]? Gdyż jest on jak ogień odlewacza [usuwający przez srogie doświadczenia samolubstwo i światowość], jak ług foluszników [oczyszczający z grzechu i błędu przez karanie i specjalne nauki]. Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro [wśród ognistych prób rozwinie prawdę i oddzieli od niej błąd w umysłach braci]. Będzie czyścił synów Lewiego [w typie synowie Lewiego składali się z kapłanów i Lewitów, a w antytypie Epifanii składają się z antytypicznych Kapłanów (Maluczkiego Stadka) oraz antytypicznych Lewitów (Wielkiej Kompanii), ponieważ klasy te w następnych słowach najwyraźniej są odróżnione jako ‘złoto i srebro’] i będzie ich płukał jak złoto i srebro, aby [w tym celu] mogli składać Panu ofiary w sprawiedliwości”. W wersetach tych mamy pokazany obraz oczyszczania Kapłanów i Lewitów jako dzieło, które ma być wykonane