Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 36
Epifania Biblii
„gdy On się ukaże”, tj. w Epifanii Pan będzie oddzielnie traktował antytypicznych Kapłanów i Lewitów – Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię. Zatem Epifania jest czasem ich rozdzielenia. Dostrzegamy postęp tego rozdzielania, tak jak dostrzegamy to, w jaki sposób Pan przez ogniste doświadczenia oczyszcza i płucze obydwie klasy. Święci Epifanii stoją jako odrębni i różni od wszystkich innych klas. Nikt nie jest tak pogardzany i odrzucany jak oni. Bez względu na to, jak bardzo Lewici nie zgadzają się ze sobą, wszyscy oni są zjednoczeni w opozycji do nich i potępianiu ich, tak jak wcześniej członkowie kościołów nominalnych, bez względu na to, jak bardzo wzajemnie podzieleni, byli zjednoczeni w przeciwstawianiu się ruchowi Żniwa. Fakt ten pokazuje świętych Epifanii jako Kapłanów, zgromadzonych jako klasa, choć sporo zdezorientowanych Kapłanów wciąż znajduje się wśród różnych grup Lewitów. Z drugiej strony, jak sugeruje typ Lewitów, wśród ludu prawdy sprzeciwiającego się prawdzie Epifanii są trzy ogólne grupy, składające się z ośmiu podgrup: (1) przeciwnicy prawdy Epifanii, którym jako zwolennikom organizacji nie udało się zdobyć żadnych organizacji naszego Pastora (P.B.I. oraz B.S.C. [Komitet Badaczy Biblii w Anglii]); (2) przeciwnicy prawdy Epifanii, którzy jako zwolennicy organizacji albo przejęli kontrolę nad organizacjami naszego Pastora (zwolennicy Towarzystwa) lub uznali te organizacje za „kanał” (standfastyści); oraz (3) przeciwnicy prawdy Epifanii, którzy jako wrogowie organizacji, choć działający w oddzielnych grupach, nie są zależni od organizacji (zwolennicy Sturgeona i Ritchiego [obecnie działający we wspólnych ruchach], a także zwolennicy Olsona oraz Hirsha i Kittingera. W ruchach dokonujących podziałów, w wyniku których doszło do rozbicia ludu Pana jako zjednoczonego ludu, występowały oczywiście ogniste doświadczenia, które objawiają Kapłanów i Lewitów (Mal. 3:2,3; Mat. 7:24-27;