Epifaniczny tom 4 – rozdział 1 – str. 37
Epifania Biblii
1Kor. 3:11-15). Podział ludu Pana na Kapłanów i Lewitów dowodzi zatem, że znajdujemy się w Epifanii – czasie sądzenia, rozdzielania przez Niego „żywych” (2Tym. 4:1).
(32) Ten sam wniosek, tj. że znajdujemy się w Epifanii, wynika z wypełnienia się typu rozdzielenia Eliasza i Elizeusza. Tutaj obraz skupia się wokół myśli o przekazaniu płaszcza – władzy kontrolowania pracy wobec nominalnego duchowego Izraela – z jednej klasy do drugiej. Z tego powodu obraz ten nie pokazuje wielu podziałów, lecz tylko jeden podział ogólny. Zgodnie z tym obrazem ci, którzy reprezentacyjnie mieli prawo do kontroli jako większość, tj. większość zarządu, z jego zwolennikami, zostali oddzieleni od innych, którzy nie mieli prawa kontrolowania pracy wobec nominalnego ludu Bożego, lecz którzy przez uzurpację przejęli tę kontrolę, gdy ta większość przez swych reprezentantów pozwoliła ją sobie odebrać. Szczegółowo omówiliśmy ten podział jako dzieło Epifanii w roz. II E 3 oraz w roz. IV E 4, dokąd odsyłamy naszych czytelników. Z punktu widzenia urzędu rzecznika wobec nominalnego duchowego Izraela podział ten dowodzi, że znajdujemy się w Epifanii. To samo rozdzielenie Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii jest pokazane w prowadzeniu przez Najwyższego Kapłana kozła Azazela od drzwi Przybytku do bramy Dziedzińca. W następnym rozdziale podamy na ten temat szczegóły wykazując, że rozpoczął się już każdy etap tego antytypu i że dzieło to należy do dzieł Epifanii, ponieważ jest ona tym dniem, w którym praca każdego człowieka jest doświadczana przez ogień (1Kor. 3:11-15). Skoro jest obecnie w toku epifaniczne dzieło rozdzielania tych dwóch klas – widoczne w antytypicznym oddzieleniu Kapłanów i Lewitów, Najwyższego Kapłana Świata i kozła Azazela oraz Eliasza i Elizeusza – musimy znajdować się w okresie Epifanii.