Epifaniczny tom 9 – rozdział 8 – str. 508
Pierwsze ukazanie się Dawida – typ i antytyp
tych jego wodzów, którzy zapoczątkowali ruchy Małego Stadka, a potem zrezygnowali z przywództwa zanim wodzowie utracjuszy koron podjęli sekciarską działalność, mimo że nadal podrzędnie byli aktywni w tych sekciarskich grupach. Taki był sposób jego postępowania we wszystkich dwunastu ruchach Małego Stadka, zamienionych później przez wodzów utracjuszy koron w sekty.
(2) Oczywiście po odrzuceniu przez Pana antytypicznego Saula, z powodu jego niewierności w każdej z dwunastu denominacji, antytypiczny Samuel opłakiwał antytypicznego Saula. Tak się działo po odpowiednim akcie odrzucenia w każdej z dwunastu denominacji. W związku z tym było dwanaście takich aktów odrzucenia, niektóre z nich dzieliły od siebie stulecia, np. odrzucenie wodzów utracjuszy koron Kościołów Greckokatolickiego i Rzymskokatolickiego nastąpiło setki lat przed odrzuceniem innych wodzów utracjuszy koron, np. Kościoła Luterańskiego i innych kościołów protestanckich. Ostatni taki akt odrzucenia rozpoczął się w 1846 r. i dotyczył wodzów Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, jako pierwszej grupy wodzów adwentystów potraktowanej w ten sposób. Po każdym z takich odrzuceń (w. 1.) antytypiczny Samuel był zasmucony z powodu tych odrzuconych, tzn. wodzowie Małego Stadka w wymienionych denominacjach byli zmartwieni stanem źle postępujących utracjuszy koron po ich odrzuceniu przez Pana. Martwili się, ponieważ byli pozbawieni zawiści, miłowali wodzów utracjuszy koron i w naturalny sposób czuli smutek wywołany popadaniem tych wodzów w coraz większy grzech, błąd i popełnianiem przez nich kluczowych pomyłek. Kiedy nadszedł odpowiedni czas na szukanie kolejnego wodza ludu Bożego, Pan widocznie nie dał do zrozumienia naszemu Samuelowi, że zakończy taką udrękę przy ostatnim z dwunastu odrzuceń, ponieważ taki smutek nie tylko nie jest niewłaściwy, lecz jest zgodny z duchem Pańskim, który cierpi, gdy ktoś popada w duchowe nieszczęścia. Opłakiwanie czyjegoś upadku staje się niewłaściwe tylko wtedy, gdy jest to upadek do klasy wtórej śmierci (3 Moj. 10:6,7). Świadomość, że odrzucenie Saula