Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 433
Daniel – typ i antytyp
wersety biblijne nawołujące ludzi do pokuty i wiary. Mając 16 lat, z tą ewangelizacyjną gorliwością, próbował nawrócić pewnego niewierzącego znajomego. Ten zapytał młodego człowieka, czy wierzy, że Bóg jest doskonały w mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy. Po otrzymaniu odpowiedzi: „tak”, znajomy zapytał brata Russella, jak wobec tego taki Bóg mógł bezwzględnie przeznaczyć ogromną część ludzkości na wieczne męki. Chłopiec odpowiedział, że tego nie rozumie. Wcześniej nie zastanawiał się zbyt głęboko nad tym zarysem (kongregacjonalnego) creda wyznaniowego. Dręczony postawionym mu pytaniem, przedstawił ten problem w kręgach swego kościoła, jednak nie uzyskał żadnej zadowalającej odpowiedzi. W kościele rozeszły się pogłoski, że znajduje się on na drodze do niewiary. Pastor i starsi kościoła zwołali specjalne zebranie, aby odpowiedzieć na jego pytania, lecz zamiast wyjaśnić, pogłębili jedynie jego wątpliwości. Przekonywali go, że to Biblia naucza o bezwzględnym przeznaczeniu większości ludzi na wieczne męki, zacytowali też wersety, które, jak uważali, potwierdzały tę naukę, próbując tym samym dowieść, że to Biblia uczy takiej doktryny. Wówczas odpowiedział im: „Wierzę, że Bóg jest doskonały w mądrości, mocy, sprawiedliwości oraz miłości i nie uwierzę w nic, co jest przeciwne Jego charakterowi, przez który On się objawia. Dlatego nie wierzę, że Biblia jest Boskim objawieniem, bo gdyby tak było, byłaby ona wyrazem Jego mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości”. To wtedy postanowił, że nigdy nie uwierzy, iż coś jest Boskim objawieniem, jeśli nie będzie to zgodne z Boskim charakterem, ponieważ każda doktryna przeciwna Boskiemu charakterowi jest fałszywa. Postępując w ten sposób, wypełnił antytyp (w. 8.) Daniela podejmującego decyzję, by nie kalać się zanieczyszczonymi przez Lewitów pokarmami. Zauważmy, że stanowisko, jakie brat Russell zajął w wieku 16 lat w sprawie Boskiego charakteru jako sprawdzianu dla objawionej religii, utrzymał aż do chwili, gdy śmierć zakończyła jego bieg.
(4) Pastor i starsi, jako przedstawiciele najwyższych władz kościelnych (w. 9.), wysoko oceniali brata Russella, a jego determinacja