Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 446
Daniel – typ i antytyp
drętwieć będą przed strachem i oczekiwaniem tych rzeczy, które przyjdą na wszystek świat […]” (Łuk. 21:26). Żądanie króla, aby przyprowadzono do niego mędrców Babilonu (w. 7.), ilustruje żądanie nominalnego ludu Bożego, żeby mędrcy chrześcijaństwa wyjaśnili znaczenie rozgrywających się wydarzeń. Królewska nagroda w postaci szkarłatu, złotego łańcucha i stanowiska trzeciej osoby w królestwie dla tego, kto odczyta i wyjaśni napis, przedstawia nagrodę chrześcijaństwa, jaką było uznanie króla (szkarłat) okazane tłumaczowi i interpretatorowi snu, przypisanie mu Boskiego upoważnienia (złoty łańcuch na szyi) oraz udzielenie mu autorytetu głównego nauczyciela w religijnej (trzeciej) sferze symbolicznego Babilonu. Niepowodzenie praktykarzy, Chaldejczyków i wieszczków w odczytaniu i wytłumaczeniu pisma pokazuje kompromitację uczonych chrześcijaństwa, kleru i nauczycieli, którzy nie potrafili ani rozpoznać, ani wyjaśnić znaczenia znaków czasów. Wzrastający lęk Balsazara i jego książąt (w. 9.) przedstawia potęgujący się niepokój nominalnego ludu Bożego, zwłaszcza jego wodzów, z powodu wydarzeń, jakie okazały się znakami czasów, a których znaczenia ich zaufani nauczyciele nie potrafili rozszyfrować. Wszyscy – wyżsi krytycy i ewolucjoniści, teologowie i filozofowie, reformatorzy w kościele, państwie, kapitale, świecie pracy i społeczeństwie – byli jednakowo zagubieni i niezdolni odczytać ani wyjaśnić rozgrywających się wydarzeń jako znaków czasów, bo były one sprzeczne z ich teoriami. Ich chełpliwa wiedza, filozofie, metody i programy legły w gruzach, rozbite o skałę prawdy objawionej w tych wydarzeniach, będących znakami czasów.
(17) Królowa (w. 10.) przedstawia przyjaznych czytelników pism brata Russella, którzy choć nie poświęcili się i nie przyjęli prawdy, to jednak uważali go za cudownie oświeconego męża Bożego (w. 11.). Jego prawdziwe i rozsądne wyjaśnienia najtrudniejszych zagadnień religijnych przekonały ich o tym, że potrafi on odczytać i wytłumaczyć antytypiczne pismo na ścianie. Szczególnie utwierdziło ich w tym przekonaniu podanie przez Pastora antytypu dokonanych przez Daniela interpretacji dwóch snów Nabuchodonozora (w. 11.,12.).