Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 453
Daniel – typ i antytyp
np. w Chinach przed upadkiem cesarstwa, a także obecnie, np. w Japonii (pisane w 1938 r. – przyp. tłum.). Pogańska teoria głosi, że ich królowie i cesarze zostali spłodzeni przez Boga, dlatego są boscy i nieomylni, godni najwyższej czci. Podobnie Persowie i Medowie traktowali swoich królów. Dekrety królewskie były uważane za niepodważalne, co potwierdzała zasada: „prawa Medów i Persów nie odmieniają się”. Jak Daniel nie pozwolił, by zły dekret powstrzymał go od czczenia prawdziwego Boga ani nie skłonił do czynienia tego w tajemnicy (w. 10.), tak brat Russell nie pozwolił, żeby trynitarze powstrzymali go od czczenia Boga, tzn. od służenia Mu. Otwarte okno symbolizuje jawną, tzn. publiczną służbę naszego Pastora Bogu, okno skierowane na Jerozolimę to wykonywanie tej służby w interesie prawdziwego Kościoła. Daniel, który na kolanach trzy razy dziennie modlił się do Boga, przedstawia brata Russella, wykonującego w duchu poświęcenia nieustannie swą antytypiczną służbę Bogu. Wrogowie Daniela śledzili go i zobaczyli go modlącego się do Boga (w. 11.), podobnie nieprzyjaciele naszego Pastora obserwowali jego służbę, aby znaleźć w niej coś, co mogłoby go zdyskredytować. Podstępne uzyskanie przez wrogów Daniela od króla potwierdzenia ważności i niezmienności prawa (w. 12.) przedstawia przebiegłość, z jaką ich antytypy próbowały poprzez swoje działania narzucić Panu Jezusowi taki sposób postępowania, który w konsekwencji doprowadziłby do zrealizowania ich intrygi przeciwko naszemu Pastorowi. Milczenie Jezusa, odczytane przez nich jako sprzyjanie ich zmowie, czego tak bardzo pragnęli, jest antytypem potwierdzenia przez Dariusza ważności i niezmienności ustanowionego prawa.
(24) W symbolach biblijnych dół przedstawia stan doświadczania oszczerstw. Taki pogląd potwierdza historia Józefa, wrzuconego do dołu, który jest typem: (1) Jezusa, (2) członków gwiezdnych Kościoła i (3) całego Kościoła, oczernianych przez wodzów nominalnego kościoła. Jest to także widoczne w typie Banajasa, syna Jojady, gdy w śnieżny dzień zabił lwa znajdującego się w jamie (2 Sam. 23:20), co przedstawia J.F. Rutherforda