Epifaniczny tom 9 – rozdział 7 – str. 487
Daniel – typ i antytyp
Oczywiście przez bezbożnych rozumiemy niewiernych z klasy drugiej śmierci – tych w kościele nominalnym i tych, którzy kiedyś byli w prawdzie. Z drugiej strony to, że ktoś przyjął prawdę stanowiłoby dowód, iż wówczas był on sprawiedliwy, zatem powinien zostać serdecznie przyjęty bez względu na jego ludzkie słabości. Były to dwie bardzo ważne lekcje, których nauczył się nasz Pastor i do których się zastosował.
(54) Chociaż Danielowi nie dane było zrozumienie tych zarysów wizji, na których wyjaśnienie jeszcze nie przyszedł czas, to zrozumiał pewne zarysy czasowe, na które została zwrócona jego uwaga, jak opisują w. 11.,12. Powiązanie pomiędzy wersetem 10. a wersetami 11.,12. wskazuje na to, że mądrzy, w zależności od tego, w którym z dwóch wymienionych okresów przyjdzie im żyć, gdy nastanie kres panowania Antychrysta, tzn. w czasie końca, w różnym stopniu zrozumieją owe zarysy czasowe. Gdyby nie było kropki między w. 10. a w. 11., a słowo ve (różnie tłumaczone jako: i, a, nawet, aż, lub także) zostałoby przetłumaczone jako nawet i gdy zastosujemy właściwe słowa w odpowiedniej kolejności, to znaczenie tego wyrażenia stanie się jasne: mądry zrozumie nawet 1290 dni od odjęcia ofiary ustawicznej (która jest odejmowana przez) przez ustanowienie obrzydliwości spustoszenia. Zgodnie z tym, pierwszy okres, kiedy mądrzy mieli zrozumieć, rozpocząłby się w 1829 r., kiedy to brat Miller po 11 latach badania zrozumiał zarysy proroctwa czasowego, dotyczącego kresu panowania Antychrysta, czyli 1260 dni, kończących się w 1799 r. Następnie Danielowi zostało objawione, że drugi i bardziej błogosławiony okres pełniejszego zrozumienia przez mądrych nastąpi pod koniec 1335 lat od daty odjęcia ofiary ustawicznej i ustanowienia w jej miejsce obrzydliwości spustoszenia (w. 12.). Podanie przez Gabriela tych zarysów Danielowi przedstawia naszego Pana, który podał bratu Russellowi – głównie przez nauki brata Millera,