Epifaniczny tom 2 – rozdział 1 – str. 15
Uwagi ogólne
kiedy mówimy o wytworach człowieka, np. Edisona, Steinmetza itp. Mamy wyraźnie powiedziane, że gdy Bóg stwarzał Adama i Ewę (1 Moj. 2:7; 5:1,2; 5 Moj. 4:32), uczynił Adama z prochu ziemi i zasady życia (1 Moj. 2:7), a Ewę z żebra i ciała Adama oraz zasady życia (1 Moj. 2:21-23). Tak więc w wersetach tych bara oznacza uczynić coś nowego z poprzednio istniejących substancji, co przeczy omawianej myśli denominacji. Mamy wyraźnie powiedziane, że wieloryby [smoki], ptactwo i wszystkie stworzenia wodne zostały stworzone z wody i jej składników, połączonych oczywiście z zasadą życia. Tak więc w 1 Moj. 1:20-22 bara oznacza czynić nowe rzeczy z poprzednio istniejących materiałów. Pośrednio, tzn. przez rozmnażanie poprzez ojców i matki, Bóg stwarza wszystkich ludzi (1 Moj. 6:7; Ps. 89:48; 102:19; 104:30; Kaz. 12:1; Iz. 40:28; 43:1,7,15; 45:12; 54:16; 65:17 [Jezus i Kościół są nowymi niebiosami Jeruzalem]; Ezech. 21:30 [Ammon]; Mal. 2:10). Są oni stwarzani z zasady życia, jakiej dostarczają ich ojcowie, oraz składników ziemi, jakich dostarczają ich matki. A zatem są oni czynieni – stwarzani – z poprzednio istniejących elementów, a nie z niczego.
Następnie o Bogu mówi się, że stwarza (bara), gdy tworzy sprawiedliwość, dobre i złe warunki, wydarzenia itp. (2 Moj. 34:10; 4 Moj. 16:30; Ps. 51:12; Iz. 4:5; 41:20; 45:7,8; 48:7; 57:19). Lecz sprawiedliwość tworzy się przez połączenie dobrych zasad z myślami, motywami, słowami i czynami. Dobre i złe warunki powstają przez połączenie dobrych i złych czynów oraz dobrych i złych okoliczności. Wydarzenia składają się z różnych cech, myśli, słów i czynów, w których uczestniczą bohaterowie. Tak więc o rzeczach tych mówi się w przytoczonych tekstach jako o tworzonych nie z niczego, ale z poprzednio istniejących rzeczy. Ta nowa tworzona rzecz (bara – Jer. 31:22) – Chrystus otoczony Kościołem jako Królestwo Boże – z pewnością nie zostanie uczyniona z niczego, lecz z Chrystusa i Kościoła. Kiedy mówi się,