Epifaniczny tom 2 – rozdział 12 – str. 490
Szósty dzień – człowiek
pewną postacią, i dlatego zbudowanie wokół niego jako podstawy ciała Ewy naturalnie wymaga podkreślenia procesu budowania.
Chociaż Pismo Święte zawiera pewne wskazówki na temat współpracy aniołów z Logosem w stwarzaniu wszechświata, co wynika z jego ogromu i złożoności, nie zawiera ono żadnej sugestii co do ich współpracy z Nim przy stwarzaniu człowieka. Jak zauważyliśmy komentując 1Moj. 1:26, „uczyńmy” z tego wersetu wydaje się wskazywać, że chodzi tutaj tylko o Boga i Logosa. Podczas gdy architekci wśród ludzi korzystają z precyzyjnych planów, dokumentacji i szczegółowych rysunków przelanych na papier, których należy przestrzegać przy wznoszeniu budowli, doskonałość i niemal nieograniczony zakres intelektualnych władz Logosa sprawił, że Bóg nie musiał czynić tego ani przy stwarzaniu wszechświata, ani człowieka. Bóg po prostu powiedział Mu co, jak i przy pomocy czego należy wykonać, a On tak zrobił. Tak więc Bóg słownie – nie na piśmie czy w postaci rysunków – opisał Logosowi każdy szczegół dotyczący rodzaju, proporcji i sposobu zestawienia materiałów, jakie miały być użyte przy stworzeniu Adama, jak również podał Mu wszystkie szczegóły odnośnie kształtu, wielkości i funkcji każdej części ciała. Dzięki temu Logos jeszcze przed rozpoczęciem stwarzania Adama wiedział, jakich należy użyć substancji, w jakich proporcjach, jak połączyć je w każdym organie i narządzie, jaką wielkość, kształt i funkcję nadać każdemu narządowi ciała Adama i Ewy. Słowem, Bóg udzielił Mu doskonałej wiedzy na temat tego, czego miał dokonać, przy pomocy czego miał tego dokonać, jak miał tego dokonać oraz dlaczego miał tego dokonać. Wszystko to mieści się w słowach z 1Moj. 1:26; 2:7, 21-25, co za chwilę zauważymy.
I tak Logos przystąpił do tworzenia człowieka. Przede wszystkim, zgromadził materiały, z których miały powstać ciała Adama i Ewy. Chemia dowodzi, że obecne przeciętne ciało ludzkie o wadze 68 kg zawiera następujące substancje