Epifaniczny tom 2 – rozdział 14 – str. 542
Ewolucja nie jest metodą twórczą
w wieku 75 lat (1 Moj. 12:4), na wiosnę 2045 r.p.n.e., a zatem 3966 lat przed wiosną 1922 roku. Ismael urodził się, gdy Abraham liczył 86 lat (1Moj. 16:16), a więc 3955 lat przed wiosną 1922 roku. A zatem poprzedniej wiosny Abraham i Agar byli parą bezdzietną, co miało miejsce 3956 lat przed wiosną 1922 r. Lecz 25 000 000 stanowi 2 podniesione do 24, 4901 potęgi. Zatem potomkowie Abrahama i Agar podwajali się co 161,53 lat, co jest wynikiem 3956 podzielonych przez 24,4901. Powyższe dociekania dowodzą, że od czasu, gdy Noe i jego żona byli jeszcze bezdzietni, cały rodzaj podwajał się, co 146,13 lat, Żydzi co 159,07 lat, a Arabowie co 161,53 lat. Powodem, dla którego cały rodzaj podwajał się średnio 15 lat szybciej niż Żydzi i Arabowie, niewątpliwie jest fakt, że zarówno o typicznych, jak i antytypicznych Ismaelitach napisano, że ich ręka będzie przeciwko wszystkim, a ręka wszystkich przeciwko nim (1 Moj. 16:12), w wyniku czego średnio biorąc, więcej z nich spotykała przedwczesna śmierć i przeszkody w rozmnażaniu się niż w przypadku pozostałej części rodzaju, np. warunki głodu na azjatyckich i afrykańskich pustyniach oraz ciągłe wojny i wrogość wobec Arabów, a między innymi także podboje asyryjskie, babilońskie i rzymskie oraz prześladowania Żydów w Wieku Ewangelii. Jednak pomimo tych ograniczeń dane liczbowe tych wszystkich trzech grup są praktycznie takie same, co dowodzi, że zasada, na której zostały one uzyskane, jest – ogólnie mówiąc – właściwa.
Lecz jak się to ma do wieku człowieka, jaki przypisują nam domysły ewolucjonistów, np. że nasz rodzaj liczy sobie 2 000 000 lat? Nie ma powodu, by wierzyć, że rodzaj ludzki podwajał się rzadziej niż Arabowie, którzy podwajali się najwolniej z trzech powyższych grup. Załóżmy jednak hojnie, że podwajał się on 10 razy wolniej, co oznaczałoby raz na 1611,53 lata. W efekcie dałoby to podwojenie 1240,3 razy