Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 118
Świat Ducha
potrzebni do zaślepiania poddanych przez mieszanie zdolności sofistycznych i rozrywkowych. Wodzowie rozwiązłości zostali dobrze przygotowani do doprowadzania do prostytucji zastępów nieostrożnych kobiet, a ogromnych rzesz słabych mężczyzn do patronowania tej okropnej instytucji. Ta sama uwaga dotyczy w zasadzie nadużyć związanych z żywnością, środkami odurzającymi i narkotykami, co także można zauważyć u przywódców i poddanych świata przestępczego. Szatan uczynił przywódców każdego grzechu i każdej nieprawości, zróżnicowanych zależnie od ich istoty i jego odpowiednich zamiarów z tym związanych. Przez te plany doprowadził do coraz większej degradacji i degeneracji swych poddanych, aż w końcu jako kat wpędził ich do stanu śmierci; do niego należy władza ciemności i śmierci (Efez.6:12; Żyd.2:14).
Jednym z jego głównych, choć negatywnych celów było odciągnięcie od Boga lepszych ludzi oraz utrzymanie ich w takim stanie, jak również doprowadzenie do tego, by jawił się On im tak odpychający, by ich umysły nie pragnęły społeczności z Nim. Nie mogło to oczywiście nastąpić przez podanie im właściwych poglądów o Bogu, ponieważ sprawiają one, iż jawi się On jako najbardziej pociągająca i godna miłości Istota, którą w rzeczywistości jest. Tak więc by odciągnąć lepsze umysły i serca ludzkości od Boga i utrzymać je w takim stanie, szatan stale fałszywie przedstawiał im Boga. Dlatego bardzo okrutnie wynaturzył Boski charakter, który jest w najwyższym stopniu godny oceny w jego doskonałej harmonii i dominacji mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy; sprawił, iż jawi się on jako szczyt głupoty, niesprawiedliwości, oziębłości i słabości (2 Kor.4:4). Wielce wynaturzył Jego osobę, ukazując ją w najbardziej niebiblijnej i nierozsądnej formie wyznaniowego trynitaryzmu. Przez łączenie prawdy i błędu, mądrości i głupoty, praktyczności i bezcelowości, planowości i przypadku, sukcesu i porażki, mocy i słabości, miłości i nienawiści, sprawiedliwości i niesprawiedliwości