Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 146
Świat Ducha
niegodności wiecznego życia niż niedoświadczony Adam i Ewa w czasie próby do życia w Edenie.
Ta potysiącletnia próba rodzaju ludzkiego nastąpi w czasie Małego Okresu przy końcu Tysiąclecia (Obj. 20:7-9). Zacytowany tekst mówi o uwolnieniu szatana z jego więzienia. Skoro uwięzienie szatana oznacza jego pozostawanie w błędzie, z dala od jakiegokolwiek kontaktu z ludzkością na Ziemi, jego rozwiązanie wskazuje na odzyskanie przez niego kontaktu z ludzkością i dokładne poznanie prawd odnośnie nauk i warunków Tysiąclecia. Tak jak jego wiązanie było stopniowe, trwające wiele lat, tak i jego rozwiązywanie – dopuszczanie do pewnej znajomości prawdy w celu wykorzystania do zwodzenia – będzie stopniowe, trwające wiele lat, chociaż jego powrót na Ziemię nie będzie długą podróżą. Dokładnie zapozna się on z sytuacją, by w pełni ją zrozumieć jako podstawę planu ponownego przejęcia panowania nad rodziną ludzką. Z pewnością szatan nie uwierzy, że zostanie zniszczony przy końcu Małego Okresu, lecz jak faraon – jego typ – będzie przekonywał siebie, że Bóg jest zbyt dobry, by podjąć przeciwko niemu takie ostre środki; będzie się więc spodziewał kolejnego imperium i panowania nad Ziemią przez tysiące lat, tak jak za pierwszym razem. Bóg pozwoli mu podjąć próbę ponownego zdobycia władzy nad ludzkością tylko po to, by wypróbować postawę serc udoskonalonego rodzaju w celu ujawnienia tych, którzy w badającej serce próbie okażą się wierni właściwym zasadom, oraz tych, którzy w takiej próbie nie pozostaną wierni zasadom sprawiedliwości. Po udzieleniu odpowiedniej szansy zdobycia życia Bóg jest zdecydowany nie pozwolić żadnemu człowiekowi istnieć po Małym Okresie, jeśli nie pozostanie on wierny zasadom sprawiedliwości. Tak więc niewiara i ambicja szatana sprowadzi go ponownie do roli kusiciela, co na wszystkich ściągnie ostateczną, decydującą próbę, wynikiem której będzie życie wieczne dla wiernych i wieczna