Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 152
Świat Ducha
w bezchmurne noce, natomiast literalna ziemia to planeta, na której żyjemy, budujemy nasze domy i sadzimy ogrody. Te literalne niebiosa i ta literalna ziemia używana jest w Biblii w naturalnej figurze jako reprezentacja symbolicznych niebios i ziemi. Następujące skojarzenie myślowe, będące źródłem tych rzeczy, sugeruje użycie niebios w znaczeniu symbolicznym: tak jak naturalne gwiazdy dają światło, abyśmy mogli znaleźć drogę w czasie naturalnej nocy, tak nauczyciele religii powinni oświecać światłem prawdy ścieżkę grzeszników, by mogli odnaleźć drogę w nocy grzechu. A zatem tak jak wszystkie literalne gwiazdy stanowią literalne niebiosa, tak wszystkie systemy religijne i ich nauczyciele w każdym z trzech światów Biblii stanowią niebiosa tego świata. To, że Biblia mówi o grupie, systemie nauczania w znaczeniu symbolicznych gwiazd, jest oczywiste z wielu wersetów, z których zacytujemy kilka: „Ale ci, którzy innych nauczają, świecić się będą jako światłość na niebie [słońce], a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą [nawracają] jako gwiazdy na wieki wieczne” (Dan. 12:3). Chrystus z punktu widzenia udzielania światu w Tysiącleciu światła prawdy nazywany jest Słońcem Sprawiedliwości oraz Słońcem (Mal. 4:2; Mat. 13:43). Fałszywi nauczyciele nazywani są błąkającymi się gwiazdami (Judy 13). Szczególni nauczyciele Kościoła w jego siedmiu okresach nazywani są gwiazdami (Obj. 1:20). Dwunastu apostołów jako nauczycieli całego Kościoła jest symbolizowanych przez dwanaście gwiazd koronujących niewiastę symbolizującą Kościół (Obj. 12:1). Z punktu widzenia udzielenia prawdy w świcie Tysiąclecia Jezus nazywany jest Jutrzenką, Gwiazdą Jasną i Poranną (2Piotra 1:19; Obj. 22:16). Potwierdzając, że nauczyciele religijni są symbolicznymi gwiazdami, wersety te pozwalają nam zrozumieć, w jaki sposób wszystkie symboliczne gwiazdy świata mogą być symbolicznymi niebiosami tego świata – porządkiem rzeczy.