Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 160
Świat Ducha
stopnie (Efez.2:2; 6:12) – wskazuje nam, iż jest to zorganizowany układ. Ponieważ jego królestwo ma zasięg światowy (Jan 12:31; 14:30; 16:11), jest ono niewątpliwie podzielone na działy odpowiadające różnym rządom, religiom i arystokracjom wśród ludzi, bez wzajemnego nachodzenia na siebie. Jest to szczególnie prawdziwe w krajach, gdzie istnieje jedna religia i jedna forma arystokracji. I tak na przykład w takim kraju jak Rosja jeden z głównych zastępców szatana może kierować znaczną liczbą demonów o różnych stopniach i znaczeniu, rządząc w ten sposób Rosją poprzez rząd, religię i arystokrację. Ponieważ kraj ten jest częścią królestwa szatana pod nadzorem swego głównego zarządcy (który oczywiście podlega szatanowi), kraj ten może być podzielony między różne grupy upadłych aniołów, z których każda posiada swego przełożonego działającego pod kierunkiem głównego zastępcy szatana na Rosję. W ten sposób władza demonów jest powszechna w Rosji. Ta sama zasada jest niewątpliwie stosowana we wszystkich innych krajach królestwa szatana, gdzie mają miejsce podobne rzeczy.
W czasach i krajach pogańskich, główny zastępca szatana w każdym kraju czynił siebie bogiem tego kraju, a w katolickich krajach chrześcijaństwa narodowym świętym patronem. Tak zwany św. Jerzy stał się fałszywym patronem (w rzeczywistości demonem) Anglii; św. Denis Francji; św. Michał Niemiec; św. Jakub Hiszpanii; św. Patryk Irlandii itp., itd., podczas gdy prowincjonalni i lokalni bogowie, czyli tak zwani święci, w rzeczywistości byli demonami odpowiadającymi za prowincje, miasta i miasteczka różnych krajów. W ten sposób wprowadzili kult samych siebie (3 Moj.17:7; 2 Kron. 11:15; Ps. 106:31; 1 Kor. 10:20,21). To pokazuje nam, jak dokładnie zorganizowana została niewidzialna faza królestwa szatana. Z różnych powodów, zawsze z inicjatywy szatana, demony te pobudzały narody do wzajemnej wojny, fałszywe religie do walki z sobą lub z prawdziwą religią, a członków