Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 161

Świat Ducha

różnych arystokracji lub członków tej samej arystokracji do wzajemnego zwalczania siebie. Przypadek Joanny d’Arc, pobudzonej (rzekomo) przez św. Michała (w rzeczywistości demona podającego się za Michała), zachęcił Francję do wznowienia wojny z Anglią. W umyśle właściwie poinstruowanym na ten temat (Obj.7:1-3) nie może być żadnej wątpliwości, że wojna światowa miała demoniczne źródło i wsparcie, czego dowodem są na przykład liczne doniesienia żołnierzy po obydwu stronach o wizjach aniołów prowadzących ich do walki. W ten sposób wprowadzono wszelkiego rodzaju ruchy – rządowe, religijne i arystokratyczne, pobudzane i prowadzone przez niewidzialną fazę królestwa szatana.

      Demony te oddziałują na narody, grupy i jednostki. Uciekają się do różnych metod i środków, by zdobyć nad nimi wpływ i kontrolę. We wszystkich metodach i środkach szatana zmierzających do zdobycia kontroli nad ludzkością, są oni narzędziami urzeczywistniania ich wśród ludzi, używając w tym celu bardziej niż czegokolwiek innego fałszywych teorii religijnych. Ci upadli aniołowie oszukali w ten sposób ludzkość, by wierzyła ówczesnym podstawowym i pomocniczym doktrynom królestwa szatana, jak również całemu mnóstwu innych błędów w doktrynie, praktyce, organizacji, ceremonii i zwyczajach. Bardzo płodnymi w sposobach zwodzenia okazali się oni przez doktrynę świadomości zmarłych. W 5 Moj.18:9-14 oraz Iz.8:19,20 podana jest ich lista, wśród których mamy wymienione przeprowadzanie dzieci przez ogień, wróżenie, gusła, czarowanie, rzucanie uroków (hipnotyzowanie), kontaktowanie się z duchami (przepowiadanie), nekromancja (rzekome rozmawianie z umarłymi, w rzeczywistości z demo­nami uosabiającymi zmarłych). W podchodzeniu jednostek za swój ostateczny cel mają demoniczną kon­trolę, do zdobycia której używają pięciu wyraźnych etapów: (1) sugestii na temat czegokolwiek, co w każdym pojedynczym przypadku uznają za korzystne dla siebie; (2) odwrócenia uwagi jednostki od tego, na czym chciałaby ona skupić umysł, i zajęcie jej

poprzednia stronanastępna strona