Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 51
Świat Ducha
mówi się jako o pierworodnym Jehowy. Tak więc wersety te także dowodzą, że Bóg stworzył Chrystusa, doprowadził do Jego narodzenia.
Wyrażenie jednorodzony Syn, które znajdujemy u Jana 3: 16, także potwierdza tę myśl: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny”. Fakt, że został On narodzony potwierdza, że nasz Pan był stworzeniem Boga. Następny fakt, iż jest On nazwany jednorodzonym Synem, potwierdza to samo; słowo syn oznacza bowiem albo bezpośredni albo pośredni akt stworzenia. W zastosowaniu do Chrystusa najwyraźniej odnosi się ono do bezpośredniego twórczego aktu Boga – aktu dokonanego przez samego Boga, bez pomocy jakiegokolwiek innego narzędzia. Ponieważ wszystkie pozostałe rzeczy Bóg stworzył pośrednio, tzn. za pośrednictwem Logosa (Jan 1:3), właściwe jest, by nasz Pan jako Logos był nazywany jednorodzonym. Myśl taka jest dalej potwierdzona przez obydwie wersje Jan 1:18: „Boga nikt nigdy nie widział: On jednorodzony Syn [niektóre z najlepszych manuskryptów podają jednorodzony Bóg. Zobacz Jan 1:1,2 oraz nasze uwagi na ten temat w poprzedniej części tego rozdziału], który jest w łonie Ojcowskim, ten nam opowiedział [podał wyjaśnienia]” (Jana 1:18). Bez względu na to, którą przyjmiemy wersję, nie wprowadzi to wielkiej różnicy w znaczeniu, ponieważ jednorodzony Syn jest jednorodzonym bogiem, potężnym, potężniejszym niż jakikolwiek inny bóg z wyjątkiem Ojca, a także dlatego, że jednorodzony bóg to jednorodzony Syn Boga. Tak czy inaczej, fragment ten wskazuje na przedludzkie stworzenie naszego Pana przez Boga i dowodzi, iż posiadał On początek. Tego samego dowodu dostarcza wyrażenie jednorodzony u Jan 1:14; 1Jana 4:9, ponieważ zrodzenie oznacza początek i powstanie.
W księdze Objawienia jest kilka miejsc należących do naszego tematu. Jednym z nich jest Obj.1:11: „Jam jest Alfa