Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 55
Świat Ducha
w odniesieniu do Niego, dowodzi coś przeciwnego, tzn. że ma On początek, a zatem nie jest wieczny. Co więcej, św. Paweł trzykrotnie cytuje ten fragment (Dz.13:33; Żyd.1:5; 5:5), by udowodnić zmartwychwstanie Chrystusa jako pierworodnego z umarłych (Kol.1:18; Obj.1:5). Tak więc wyrażenie dziś odnosi się do Wieku Ewangelii, a nie do wieczności, jaka istniała, zanim powstał świat. Niewielką pociechę otrzymują z tego tekstu ci, którzy utrzymują, iż dowodzi on, że nasz Pan nie miał początku! Drugi używany przez nich werset to Żyd.13:8: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże [ta sama osoba] i na wieki”. Także i tutaj nie mają szczęścia, ponieważ słowo wczoraj, które jak twierdzą, uczy o przeszłej wieczności naszego Pana, przeczy pojęciu czasu bez początku; wczoraj jest bowiem dniem przed dniem dzisiejszym. A dzień ma początek; podobnie i wczoraj; zatem wczoraj nie może oznaczać czasu bez początku. Dni tego wersetu to oczywiście wieki, co potwierdza grecki odpowiednik słowa wieki, w tym tekście dosłownie tak przetłumaczony. Zatem rozumiemy, że słowo dziś oznacza w tym wierszu Wiek Ewangelii, w którym obecnie żyjemy i który nazywany jest dniem (Dz.13:33;Żyd.3:13,17); słowo wczoraj rozumiemy jako oznaczające Wiek Żydowski, który nazywany jest dniem (Iz.65:2; Rzym.10:21), wiekiem przed dniem Wieku Ewangelii. Werset ten dowodzi zatem, że Logos istniał w czasie Wieku Żydowskiego, lecz nie dowodzi niczego co do Jego istnienia przed tym czasem. Nie dowodzi on więc, iż nie miał On początku, czyli że istniał od wieczności.
Trzecim fragmentem, jaki jest przytaczany przez niektórych na potwierdzenie tego, że nasz Pan nie miał początku, jest Jana 10:30: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. W odpowiedzi stwierdzamy, że słowo wieczność nie jest tutaj ani użyte, ani sugerowane. Wyrażenie to nie oznacza, jak twierdzą niektórzy, że Ojciec i Syn są jedną osobą, ponieważ greckie słowo oznaczające osobę – hypostasis – jest rodzaju