Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 56
Świat Ducha
żeńskiego.Gdyby chodziło tutaj o jedną osobę, użyto by tutaj żeńskiej formy (mia) jako greckiego słowa oznaczającego jedno, a nie hen, formy rodzaju nijakiego, jaką tu zastosowano. Z tego samego powodu wyrażenie to nie oznacza jednej istoty, jak utrzymują inni, ponieważ greckim słowem oznaczającym istotę jest ousia, które także jest rodzaju żeńskiego, więc greckie słowo oznaczające jedno musiałoby zatem przybrać tutaj żeńską formę (mia). Hen, użyta tutaj forma rodzaju nijakiego, zgodnie z zasadami gramatyki greckiej zmusza nas do wstawienia rzeczownika rodzaju nijakiego, odpowiedniego dla hen. Musi być tutaj najwyraźniej dodane jakieś słowo rodzaju nijakiego w rodzaju duch – pneuma; to bowiem w duchu, usposobieniu, celach i dziele Ojciec i Syn są jednym. Jednak dodanie takiego słowa nie uczyłoby, że Logos ma tyle samo lat, co Ojciec, tak jak fakt, że dwunastu apostołów jest jednym (hen) oraz fakt, że pozostali z ludu Bożego są jednym (hen; Jana 17:11,21,23) – nie dowodzi, że lud Boży jest odwieczny i że każdy z nich ma tyle samo lat, co pozostali. Z pewnością teoria, z konieczności ograniczona do Psalm 2:7; Żyd. 13:8 i Jana 10:30 jako dowodów na to, że nasz Pan istnieje od wieczności, nie ma zbyt silnego biblijnego oparcia i otrzymuje poważne ciosy od swych własnych rzekomo biblijnych dowodów! Ci, którzy ją uznają, nie potrafią też przytoczyć na potwierdzenie swej myśli żadnego biblijnego faktu. Przytaczają szczególnie dwa jako rzekome dowody, iż nie posiada On początku, że istnieje od wieczności: tzn. że został zrodzony i że istniał przed Swą karnacją. W odpowiedzi stwierdzamy, że fakt Jego narodzenia przed stworzeniem światów dowodzi Jego wcześniejszej egzystencji, lecz przeczy temu, że nie posiadał początku – że istniał od wieczności, ponieważ narodzenie oznacza rozpoczęcie istnienia. Tak więc fakt ten przeczy temu, co ma potwierdzać. To, że nasz Pan istniał wcześniej, nie dowodzi też, że nie posiada początku, tak jak to, że aniołowie istnieli przed karnacją