Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 67
Świat Ducha
synostwa nie możemy wnioskować, że zawsze był On tej samej natury co Ojciec, ponieważ wniosek taki, gdyby był konieczny, uczyniłby anielskich synów Boga oraz ludzkich synów Boga tej samej natury, co Bóg, co byłoby błędne i absurdalne. Tak więc Jego synostwo oznacza stworzenie Go przez Ojca. A zatem powyższe uwagi dowodzą, iż jest On stworzonym Synem Bożym, który jest niższy od Ojca w istocie, czasie i naturze (do chwili zmartwychwstania), chwale, stanowisku i dziele. Należy pamiętać o tych elementach Ich wzajemnej relacji, jeśli chcemy dobrze rozumieć temat Ich pokrewieństwa. Ignorowanie tych rzeczy jako wskazujących na ich relacje doprowadziło do ogromnego zamieszania na ten temat, co można łatwo zauważyć w sprzecznych, przeczących rozumowi i Pismu Świętemu absurdach ludzkich wyznań na ten temat. Lecz właściwy pogląd na Ich relacje rozjaśnia odpowiednie nauki biblijne i pozwala nam czcić przede wszystkim Boga, a zaraz po Nim Jego wielce wyniesionego i godnego Syna, któremu niech będzie cześć i chwała jako zajmującemu obecnie główne miejsce łaski i władzy po prawicy Ojca.
Taka relacja wobec Ojca oznacza Jego przedludzką wyższość wobec innych duchowych poddanych Boga. Jest to bezpośrednio stwierdzone w poprawnym tłumaczeniu z hebrajskiego Dan. 10:13: Michał, pierwszy z głównych [duchowych] książąt. Nazywanie Go archaniołem Michałem (Judy 9) oraz archaniołem (1Tes.4:16) potwierdza to samo; słowo archanioł oznacza bowiem pierwszy, główny posłaniec. Jest On głównym posłańcem Boga (Jana 17:3). Jego przedludzka wyższość nad niebieskimi zastępami Boga jest również oczywista z nazywania Go ich stwórcą jako Boskiego narzędzia twórczego (Jan 1:3; Kol. 1:16; 1Kor. 8:6; Efez. 3:9). Można się także tego domyśleć z faktu, iż w przedludzkim stanie był On głównym Boskim narzędziem opatrznościowym (1Moj. 48:16; Psalm 34:8; Dan. 10:13).