Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 70
Świat Ducha
1Kor. 8:6 to werset, który nie tylko potwierdza taką myśl, lecz pokazuje także, że we wszystkich innych sprawach Boskich dzieł i sposobów Ojciec jest Źródłem i Inicjatorem, podczas gdy Syn jest Jego Narzędziem w ich realizacji: „Ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego [jako Źródła i Inicjatora] wszystko (…) i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego [jako Narzędzie] wszystko”. Tak więc jeśli chodzi o stworzenie – zarówno świata duchowego, jak i materialnego – Ojciec zapoczątkował myśl o nich, w najdrobniejszych szczegółach sporządził dla nich plany i zapewnił substancje, z których wszystko w nich zostało uczynione, co dowodzi, iż to On jest Stwórcą w znaczeniu Źródła i Inicjatora stworzenia. W ten sposób wszystkie rzeczy [także stworzenia] są z [źródła i początku] Ojca. Lecz wszystkie rzeczy [także stworzenia] są przez [pośrednictwo] Syna. W greckim narzędzie, przez które dokonywana jest rzecz, jest wyrażone przyimkiem dia [przez] z przypadkiem dopełniacza, podczas gdy źródło rzeczy wskazane jest przyimkiem ek [z]. By określić, że coś jest dokonywane przez niezależnego twórcę, używany jest przyimek hypo [przez] po czasowniku w stronie biernej, wyrażającym daną czynność. Gdybyśmy więc chcieli wyrazić greckimi przyimkami, że stworzenie (1) zostało zapoczątkowane w Bogu, (2) zostało zrealizowane pod Jego kierunkiem i (3) za pośrednictwem Jego Syna, użylibyśmy ek [z], by wyrazić tę pierwszą myśl, hypo [przez], by wyrazić tę drugą, oraz dia [przez], by wyrazić myśl trzecią. Tak więc stworzenie jest z Boga i przez Boga, lecz za pośrednictwem Logosa. Dobrze je Oni wykonali.
By pokazać, że Bóg jako dominujący był Źródłem, Inicjatorem i Nadzorującym stworzenie, 1Moj.1:1-25 mówi tylko o Nim jako o Stwórcy; następnie w w. 26 mowa jest o Logosie jako o towarzyszącym Mu w tym dziele: „Uczyńmy człowieka na wyobrażenie nasze, według podobieństwa naszego” itd.