Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 82
Świat Ducha
stworzonym duchom nie w celu określenia ich natury czy poziomu istnienia, lecz ich urzędu jako posłańców Boga. Ich natura, poziom istnienia jest raczej określana słowem duchy (Żyd.1:7,14). To, że istoty te, a także i Logos, są nazywane aniołami, jest oczywiste z następujących wersetów: Mat.1:20,24; 2:13,19; 28:2; Łuk.1:11,18,19,26,28,30,34,35,38; 2:9,15; Dz.5:19; 7:30,35; 8:26; 12:7,23. Są także nazywane gwiazdami porannymi u Ijoba 38:7; obozem w 1 Moj. 32:2; wojskiem w Joz. 5:14; Ps. 33:6; 103:21; Łuk.2:13. W Efez. 1:21; 3:10; Kol. 1:16 nazywane są księstwami, zwierzchnościami, mocami, państwami i tronami; niektóre z nich zwane są cherubinami (1 Moj. 3:24; Ezech. 28:14,16) oraz serafinami (Iz. 6:2,6). Dość ciekawym jest to, że tylko trzech z nich znamy po imieniu: Michała (Dan. 10:13,21; 12:1; Judy 9), Gabriela (Dan. 8:16; 9:21; Łuk. 1:19,26) oraz Lucyfera (Iz. 14:12 – tłumaczonego jako jutrzenka), który następnie z powodu grzechu stał się szatanem i był przez Palestyńczyków różnie nazywany – jako Baal, Belzebub, Moloch, Chamos itp.
Na samym początku musimy przyznać, że niewiele wiemy o naturze tych istot. To, że mają ciała, wynika z biblijnych nauk, że duchy posiadają ciała; kiedy bowiem Biblia mówi o Bogu jako posiadającym kształt (Jana 5:37) oraz o przedludzkim Logosie jako istniejącym w kształcie Bożym (Filip.2:6), wykazuje, że Bóg posiada, a Archanioł Michał posiadał ciało. To samo wynika z opisu duchowych ciał naszego Pana i świętych (1 Kor.15:41-54). Nic jednak nie wiemy o ich kształtach czy członkach. Jedyną rzeczą, jaką wiemy o składzie ich ciał, jest to, że składają się one z duchowych, niematerialnych substancji, takich jak światło, ogień itp. (Żyd.1:7; Mat.28:3; Sędz.13:6). Ich ciała są chwalebne i bardzo jasne, do tego stopnia, że paraliżują człowieka, który spojrzałby na nie (Mat.28:4; Dan.8:17,27; 10:7-11,18). Św. Paweł tylko przez moment widział chwałę, jaka promieniowała ze zmartwychwstałego ciała Pana Dz.9:3-8);